CHP İstanbul Milletvekili Şafak Pavey, BM temsilcisiyken iki yıl, sekiz ay, yedi gün geçirdiği İran'daki anılarını 'Nereye Gidersem Gökyüzü Benimdir' kitabında topladı.
Abone olŞafak Pavey, 'gurbette İslami askerlik' diye nitelediği İran günlerinde en sıkı askerlik arkadaşının da o dönem Pas takımının teknik direktörü olan Mustafa Denizli olduğunu söylüyor.
Hürriyet'in haberine göre, Pavey'in kitabına yansıyan o kesitler...
ŞEYTAN İLAN EDİLDİM
Türkiye'de ilk uzun vadeli işim Agos köşe yazarlığıydı. İran'da seyahat yasağı yüzünden ofise mahkûm olduğum günlerde telefonum çaldı. 2006'nın sonları... Karşımda Hrant, bir konferansa gelmiş. Beni İran'da en çok yaralayan anımı, protez bacağım ve kolum yüzünden Buşehr Havaalanı'nda şeytan ilan edildiğimi anlattım. Hrant, "Bunları Agos'a yaz" demişti ısrarla. Ben Agos'a yazamadan o öldürüldü. Cenazeye geldim, İran'a geri döndüğümde, duvar yazılarının yasak olduğu Tahran'ın bir arka sokağında 'Viva Hrant' yazılı bir grafiti gördüm. O, işaret ve umut oldu bana. Bu kitabı biraz da ona dokunmak için yazdım.
TAM 21 KERE YAPTILAR: BACAĞINI ÇIKAR GÖRELİM
Benden önceki BM görevlileri altışar ay kaldı. Ailesine gönderme niyetiyle evinin fotoğrafını çektiği için ülkeden sınırdışı edilenler bile oldu çünkü. Ama ben hiç, istenmeyen kadın olmadım. Evcil hayvan beslemek de yasaktı. İran'ı, kedim Şurup'u sokakta yarı çıplak aramam gibi, her yasağı delerek öğrendim. Evimi izleyen askerler şaşkınlık içinde kaldı ama kasıtlı yapmadığımı anlayınca işlem yapmadılar. Özgür büyüdüğüm için otosansürüm yok. Onu uslandırmak kolay değildi ama zannederim İranlılar'ın da hoşuna gitti. Hatta hayatlarına heyecan katmış olabilirim. Çünkü onlar benimkine kattı. Havaalanında "Bacağını çıkar, görelim" deniyorsa ve bunu bir kere, iki kere değil, 21 kere yaşıyorsanız; çok eğlendiklerini düşünüyorum.
MUSTAFA DENİZLİ ORADA BİR KAHRAMAN
Humeyni'nin yasının tutulduğu günlerde varmıştım İran'a. Ülke yasta, bir otel odasında tek başıma radyo dinliyorum ve her şeye ağlamaklıyım. Mustafa Denizli'nin sesini duyunca içim açıldı. Onunla bir nevi askerlik arkadaşıyız. "Hemen geliyorsun" dedi. "Adresi verir misiniz" dedim. "Taksiye bin, Mustafa Denizli'ye de, getirir" dedi. Hakikaten öyle oldu. Beni de tanıştırır mısın diyenler, imza isteyenler... Taksilerle bedava dolaştım sayesinde. Denizli, oranın kahramanı. Yazdan beri görüşemiyorduk. Geçenlerde kitabımı göndermek için aradım. Çok keyiflendi. İki gün sonra baktım yeniden İran'a gidiyor. Yemek planları yapmıştık oysa. Belki ben de imza gününe giderim İran'a, orada buluşuruz.
ÖLÜME MEYDAN OKUYAN EŞCİNSEL PARTİLERİ
Gördüğüm iki idam hayatım boyunca hafızamdan çıkmayacak: Biri Afgan bir mülteciydi. Ekmek çaldığı gerekçesiyle 24 saatte yakalanıp asıldı. Görevli olarak oradaydım. Diğeri bir kadının recmi. Bir de vinçlerin geldiği toplu idam alanı gördüm. Bunları görmek ve bir idamın nasıl yapıldığını biliyor olmak çok ağır, korkunç bir yük. İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi'ni, insan hakları ihlalleriyle ilgili raporları daha iyi anladım. Ben ayrıldıktan sonra işler daha da kötüleşti. 2009 seçimlerinde sadece protesto ettiler diye insanları tekme tokat döverek öldürdüler, idam ettiler. Sırf eşcinsel olduğu için idam edilenler var. Ama trajikomik olayların ülkesi İran.
ÜLKEMDE EŞCİNSEL YOK
Cumhurbaşkanı, "ülkemde eşcinsel yok" deyince hemen eşcinsel arkadaşımı aramıştım. İkimiz de dünyanın en sağlam yeraltı gay organizasyonunun İran'da olduğunu biliyoruz. Bazen hiçbir hakkınız olmadığında kendi çabanızla yarattığınız eğlence daha keyifli oluyor. Eşcinsellerin partileri gibi; o partilerden birine de katıldım. Dünyanın herhangi bir yerinde makul bir gece kulübündeki sıradan bir akşamdan farkı yoktu. Ancak ölüme meydan okunduğu için adrenalin yüksekti, heyecan doruktaydı.
KAŞINI DÜZELTMEYEN BAKİRE SAYILMAZ
Öte yandan ameliyatla cinsiyet değiştirmek yasal, hatta devletçe teşvik edilen bir uygulama. Estetikte ise Türkiye'den çok daha tecrübeliler. "Estetik operasyon burada çok ucuz ve çok iyi. Düşünüyorsan burada yaptır" diyenler oldu. Öyle bir yarışa girilmiş ki; lisede estetik geçirmeyenler dışlanıyor. Bunu istemeyen ya da parayı bulamayan kızlar da yeni ameliyat olmuş gibi görünmek için burunlarına bant yapıştırıp geziyor. Ünlü bir mollanın kızı, "Kaşını düzelttirmeyen bir kadın, bakire sayılmaz!" demişti.
TİŞÖRTLE KENDİMİ ÇIPLAK GİBİ HİSSETTİM
İran'dan döndükten sonra tişörtle dolaşamadım. Çıplak hissettim kendimi. En güzel havalarda bile terasta oturmak aklıma gelmedi. Tahran'ın balkonları boştur. Hayat duvarlar arkasına itilmiştir. Bir-iki sene sürdü bu travma. Psikolojik destek almadım, paylaşımla attım. Biraz gülebilmeniz gerekiyor yaşadıklarınıza. İran'da sistemin çatırdadığını düşünüyorum yoksa protestocuları bu kadar bastırmaya çalışmazlardı. Arap Baharı bence İran'da başladı.
ÖNCEKİ HABERLER
