Onlar
Tacizcidirler.
Ve kendi bahanelerini dinde bulurlar, bir şekilde.
Sanki İslam dini, tacize, tecavüze, çocuğu yaşında bir çocukla evlenmeye, yatağına atmaya imkan tanıyormuş gibi,
bahaneleri vardır, dine dayalı.
İş bilmezdirler.
"Bizden değildir" diye olmaz işkenceyi yaparlar, birilerine…
"Bizdendir" diye olmaz kıyağı yaparlar, diğerlerine.
Kıyaktan yararlanan; puşt çıkarsa;
Bir bahaneleri vardır mutlaka.
Bozuktur zihniyetleri.
Çünkü, çok sesli bir eğitim ve kültüre kapalıdırlar.
Bildikleri bir tek, inanca dayalı kültürdür.
O da yalan ve yanlış bilgilerle örülmüştür.
Gerçek bilgiler tıkayınca yollarını;
Soyut ve başka yollara sapmak için bir bahane bulurlar mutlaka.
Suçludurlar çoğu kez.
Ama kabul etmezler suçluluklarını.
"Bana ne yaaa?" derler.
“Ben inançlarıma göre konuşurum. Ben inancıma bakarım. Bana göre bir tek hakikat vardır. Allah"ın kitabı, Resullullahın sünneti… Gerisi fasa fiso yalan” derler,
inkar ederler.
Ağızlarından çıkanı kulakları duymaz.
Duyunca da, "Allah"tan korkun ben öyle demedim" diye inkar ederler.
Önlerine gelene eser savururlar.
Bir kendileri doğrudur.
Geri kalan herkes küfürbazdır, yalancıdır, iftiracıdır.
Basarlar kalayı, ahkam keserler,
"O da kim oluyor?" diye diklenir.
Ama o kişi karşısına çıkınca;
"Efendim, özür dilerim. Senin ellerinden öperim” diye tam bir cıvıklığa teslim olurlar.
Dini çıkarlarına alet ettikleri ayan bayan ortadadır.
Herkes bilir, görür ama onlar görmez.
Dahası yaptıklarını mübah sayacak kılıfları vardır.
Laf ebeliği genlerine işlemiştir.
Çünkü, her şeye bir kılıf bulabilecek kadar;
"dini meseller" ile yoğrulmuştur bellekleri ve kişilikleri.
Ama yeri gelir sıkışınca;
pişkin pişkin özür dilerler.
Yavşarlar birden bire…
“Ben o insanların ellerini öperim.
Ayaklarını öperim.
Onlar benim baş tacım” diye kıvırırlar.
Yahu madem baş tacın neden kandırdın,
neden taciz ettin,
neden sömürdün?
“Onlar benim baş tacım,
ellerini öperim onların.
Özür dilerim, özür…”
İyi de özür dilemek yeter mi?
Özür dileyeceğine
Adam ol
Adam!