Bir Galatasaraylı ne hissetti?

Sevinsin mi üzülzün mü? Bir türlü karar veremedi. Bir Galatasaraylı olarak duygular ancak bu kadar izah edilirdi.

Fatih Altaylı'dan samimi itiraflar. Sevilla maçını hangi duygularla izlediği anlattı.. Tahmin etmek zor değildi elbet. Hem sevindi hem üzüldü. Gıptayla karışık kıskanarak izledi Fenerbahçe'yi.

Kendi takımı aklına gelince de hayıflandı, canı sıkıldı. Kısacası milyonlarca Galatasaraylının hislerine tercüman oldu. Sözü uzatmıyor ve gerisini fanatik Galatasaraylı Altaylı’ya bırakıyoruz:

(...)Galatasaray’ın Avrupa’yı salladığı dönemlerde Fenerbahçeliler'in ne hissettiğini en sonunda dün anladım.
Çok ama çok karışık duygular.
Bir yandan ülkenin takımının kazanmasını istiyorsun. Türkiye’nin takımı. Her atağında sanki Galatasaraymış gibi heyecanlanıyorsun. Gol atsın istiyorsun, gol yemesin istiyorsun.
Hakem Fenerbahçe’nin hakkını yiyince sinirleniyorsun, kızıyorsun, hakeme küfrediyorsun.
Fenerbahçe gol atınca seviniyorsun. Koltukta zıplıyorsun.
Bunları yaparken bir yandan da ertesi gün başına gelecekleri düşünüyorsun.
Bu maç bittiği anda yine ezeli rakibin olacak takımın taraftarlarının sana hava atacağı, dalga geçeceği aklına geliyor. Bozuluyorsun.
Ama yine de Fenerbahçe kazansın istiyorsun.
Sonra aklına Fenerbahçe’nin bu turu geçerse biraz daha fazla para kazanacağı geliyor. Bu parayla daha iyi transferler yapacağını, daha güçleneceğini görüyorsun. Kendi ligini düşünüp bozuluyorsun.
Galiba kazanmasa daha iyi olacak diyorsun ama yine de kazanmasını, turu geçmesini istemekten geri duramıyorsun.
Rakip serbest vuruş veya korner kullanırken çeşitli uğurlar yapıp gol olmasın istiyorsun.
Rakip gol atamayınca seviniyorsun sonra da acaba atsa daha mı iyi olurdu diye düşünüyorsun.
Maç penaltılara kalıyor.
Bir hafta önce Lincoln’e saldırdığı için sinir olduğun Volkan için dua ediyorsun.
Sonunda Fenerbahçe turu geçiyor.
Çok seviniyorsun.
Çok kıskanıyorsun.
Ne sevindiğini söyleyebiliyorsun.
Ne kıskandığını söyleyebiliyorsun.
Bir kaç yıldır bu başarıyı elde edemeyen kendi takımına kızıyorsun.
Buraya kadarı Fenerbahçeliler'in de yaşadığını tahmin ettiğim duygular.
Ama biz Galatasaraylılar'ın en azından şimdilik bir avuntumuz var.
“Biz de buraya kadar gelmiştik” diyebiliyoruz.
Şimdi artık Fenerbahçe’den kendimizi avutamayacağımız başarıyı bekliyoruz.
Aynı karışık duygularla...

NOT: Yıllar önce Bordeaux-Fenerbahçe maçında da benzer duygular yaşamış, en sonunda İstanbul’un göbeğinde kendi arabamın damında sevinçten zıplamış. Sonra da bu yaptığımdan dolayı bir Galatasaraylı olarak utanç duymuştum.