Öldürdüğü için pişman değil

Evleri bastılar çocukları kurşuna dizdiler.. Pişman da değil. Irak'ta katliama katılan ABD'li askeri o anı anlattı.

Tarih: 19 Kasım 2005... Yer: Hadisa kasabası... Amerikan Donanma Piyadeleri’ne bağlı Kilo Timi, Irak Savaşı’nın en kanlı sivil katliamını gerçekleştirdi.

12 kişilik tim, üç zırhlı araç içinde kasabadan geçerken yola döşenen bir bomba patladı. İki araç ağır hasar gördü. Silah arkadaşlarının öldüğünü gören Amerikalı askerler, aralarında yaşları 2 ila 14 arasında değişen 6 çocuk ve 5 kadının bulunduğu 24 Iraklı sivili öldürdü.

Ölenlerin kendilerine saldıran direnişçi olduğunu yazıp olayı gizlemeye çalıştılar. Ancak ABD basını katliamının gerçek yüzünü yazınca skandal patlak verdi. Pentagon soruşturma başlattı. 8 asker, müebbet hapis istemiyle yargılanıyor.
Dava kapsamında 18 Iraklı’nın “ölüm emrini” vermekle suçlanan tim komutanı Çavuş Frank Wuterich, ilk kez konuştu. CBS kanalının 60 dakika programına çıkan ABD’li çavuş, soğukkanlı bir şekilde katliamı anlattı. İşte tüyler ürperten itiraflar:

* Yolda ilerlerken bir bomba patladı ve silah sesi duyduk. Konvoyun saldırıya uğradığını düşündüm. Yaptığım ilk şey 100 metre ilerdeki bir otomobili durdurmak oldu. İçinde 5 Iraklı adam vardı.

* Normalde Iraklılar, Amerikan askeri silah doğrulttuğunda hemen yere yatmalıdır. Ama onlar öyle yapmadı. Bağırmaya başladılar. Ben de “Ateş” emri verdim. Önce 5 adamı öldürdük. Hata onlardaydı. Hemen yere yatsalar yaşıyor olurlardı.

Bize öğretilenleri yaptık

* Daha sonra ikinci aracı durdurduk. Direnişçiye benziyorlardı. Savaş alanında kararsız kalamazsınız. Ya biz ölecektik ya da onlar. Bu yüzden onları da kurşuna dizdik.

* Yolun kenarında iki ev bulunuyordu. Direnişçilerin oraya kaçtığını düşündüm. Bu yüzden baskın yapmaya karar verdim.

* Evlere girmeden önce pencerelerden el bombası attık. Daha sonra odaları aradık. İçeriye girdiğimizde çok sayıda çocuğun öldüğünü gördük. Birkaç kişi bağırıyordu. Düşünmeden tetiği çektim. Çünkü, biri bize ateş edebilirdi; silah arkadaşlarımın hayatından ben sorumluydum.

* Zaten el bombası atmasaydık da odalara girdiğimizde de yine yaylım ateşi açıp herkesi öldürecektik. Bize öğretilen buydu. Evleri yapmamız gerektiği şekilde ’temizledik’. Çocuklar öldüğü için üzgünüm ama bugün olsa yine aynı kararı veririr, tetiği düşünmeden çekerdim. Pişman değilim.