Engelliler günü sayesinde bugün hassasiyetler bir kat daha
artacak toplum ve devlet nezdinde.
Toplantılar, eğlenceler, yada engelli ve ailelerine yemekler
verilecek, tv programların da empati kurulacak, bizde olabilirdik
yada bizde birer engelli adayıyız üzerinden içimizdeki vicdani
taraflar kabartılacak.
Olsun bence güzel ve birçok özel günden daha manalı ve daha
insani bir kutlama bugün. Üstelik milli bir gün değil, bütün
dünyada kısacası evrensel bir gün.
Biz bu günü dünya ölçeğinde en çok kutlamayı hak eden ülke
olduğumuzu düşünüyorum. Eksikliklere rağmen ülkemizin engelliler ve
onlara sunulan sosyal hukuksal ve ekonomik haklar bağlamında ilk on
içinde olduğumuzu düşünüyorum.
Son on yılda elde edinilen haklar açısından engelliler ve
aileleri ciddi kazanımlar elde etmiştir, bırakın eğitim
sorunlarını, sahipsiz engellilerin barınacakları yeri yoktu,
mevzuat yoktu. Devletin elinde sadece Bakırköy ruh ve sinir
hastalıkları hastanesi vardı ki torpilin varsa ruh hastalarıyla 20
kişilik hayata tutunmaya çalışıyorlardı.
Birde özel eğitim ve rahabilitasyon merkezlerine olumsuz
yaklaşımından bir kurtulsa devlet, damar tanıma adı altında aslında
engellilerin telafi imkânını elinden almasa çok güzel olacak
ama…
Bugün artık özel sektör bakım merkezleri açabiliyor ve burada
aile hiç para ödemeden gözü arkada kalmadan rahat huzurlu ölümü
bekliyor. Önemli çünkü aileler ölmeden, bizden sonra bizim çocuklar
ne olacak kim bakacak korkusuyla kendilerinden önce evlatlarının
ölümünü diliyorlardı tanrıdan.
Kaldırımlar uygun değilmiş olsun o da düzelir. Belediyeler
bütçelerinde engelliler ve sosyal projeler için ayırdıkları
milyonlarca lirayı bir gün aslına göre harcadıkları zaman bu
sorunlar da kalkacaktır ortadan.
Engelliyi tek bir grup olarak ele almamak lazım, bedensel,
zihinsel, işitme ve süregelen rahatsızlıklar.ancak her engelin
sorunu farklı çözümü de,Bireysel farklılıklara göre
politikalar uygulamalı
Grupları birbirinden ayırmamak gerekli, hiç bir grubu
diğerlerine öncelikli kılmamak lazım ama maalesef bir parça, bu
ayrımı aslında engelliler kendi aralarında daha fazla yapıyor.
İlginçtir, bir ortopedik engellinin bir zihinsel engelliye bakış
açısı hiçbir engeli olmayan insanlarımıza göre daha acımasız ve
daha ilgisiz olduğu sonucu düşündürücüdür.
Bugün engellilerin değil engellilerin anne ve babalarının
günü.
Ben buradan anne ve babaları kutluyorum yüreklerine emeklerine
sağlık, engellerine rağmen verdikleri çabayı saygıyla anıyorum.
Bitmeyen uykusuz gecelerini, yalnızlık, çaresizlik içinde hiç
sönmeyen umut ışığında aydınlattıkları küçük bedenleri, hayata
hazırladıkları için...