Bahar Kendi Sesiyle Gelir

Bahar kendi sesiyle gelir. Sevincin şırıldayan billur sesiyle. Bir tatlı musiki bırakır kulaklara. Uyanın der, mutluluğun ışıl ışıl gözleriyle. Uyanın ve yeni bir anlam yükleyin hayata.

Kıpırdanır doğa. Silkelenir. Gerinir uzun uzun kışın mahmurluğunu atmadan önce. Kan kıpırdanır damarda. Dallar depreşir. Tırısa kalkar hayat ağaçlarda.

Önce tomurcuk verir hayat. Sonra yemyeşil bir sürgün, kim olduğunu unutmuş kupkuru bir çubukta. Titreşir kalp. Aşk umut bulur göz kırpan bir çiçekte.

Bahar kendi sesiyle gelir. Aşkın çağıran fısıltılı sesiyle. Uyanır insan. Uyanır, ansızın kalbinde bulduklarıyla. Kan kıpırdanır. Sebepsiz bir telaş başlar yürekte.

Tomurcuk verir insan. Sonra sımsıcak bir yaşama arzusu, sürgün verir sevinci unutmuş gönüllerde. Sohbetler koyulaşır, herhangi bir parkın herhangi bir bankında herhangi bir insanla. Köprüler kurulu insandan insana.

Bahar kendi sesiyle gelir. Bir serçenin cıvıl cıvıl ötüşünde. Şarkısında uçurumların. Dağların ıslak, taranmamış saçlarında.

Çiçek açar umut. Kan kurulanır, ölüme erken doğmuş çocukların alnında. Bir kadın fidan diker. Gül açar, nergis açar kurşun yerine silahların karanlık ağızlarında ve BİR UMUT AYDINLANIR DÜNYA!