Ah Viyana!

Cıvıl cıvıl şehir. Takıp takıştırmış bir kadın gibi renkli. Ne söylesem kıkırdıyor. Mutluluğa açmış kalbini. Dört bir koldan saldıran hüzünlere aman vermiyor.

Sırtımda çantam, elimde haritam kendimi şehrin coşkusuna bırakıyorum. Heykeller, müzeler, saraylar, parklar. Ve zamanı karelere hapsetmeye çalışan insanlar. Gülüşler çiçek gibi. Rengârenk. Işıldayan camlarda asılı kalıyorlar.

Işıldayarak geçiyorum ben de bu cümbüşün arasından. Elimde fıstıklı çikolata, burnumda kahve kokusu. Mola veriyorum çocuksu bir sevinçle. Yeni bir mutluluk ekliyorum akıntıya. Sıcak kahverengi çikolata. Kıkırdıyor dünya.

Nehre götürüyor beni ayaklarım. Sevdanın öteki adı: Tuna'ya. Yeşil sularında ışıklar oynaşıyor. Kıyı sıra insanlar. Suya yansıyan yüzlerinde sevdayı arıyorlar. Bir nergis uzuyor ayaklarımdan, kırılıyor aynalar.

Güneşe dönüyorum ve haykırıyorum olanca gücümle: "Viyana Viyana! Söyle bana! Gözlerinde gördüğüm ışık mıdır sevda?" Yankılıyor sesimi: "Gözlerinde gördüğüm ışık mıdır sevda?" 

"Evet" diyorum çığlık çığlığa. "Evet" diyor Viyana! Kırılıyor aynalar! Yer gök sevda. Ah Viyana!