Balkona çıkar ağlardım

Ne aşklar ne evlilikler varmış böyle.. Kocasına olan sevgisine, sadakatine kanser bile engel olamadı.

Abone ol Sakarya'da, okuma yazma bilmeyen ev kadını Ayşe Korkmaz, gırtlak kanserine yakalanan ve konuşamayan kocasıyla, yazışarak iletişim kurabilmek için 58 yaşından sonra okuma yazma kursuna başladı.

Kanser hastalığı, Gölkent beldesinde yaşayan 40 yıllık evli Ayşe ve Sezai Korkmaz (60) çiftinin birbirlerine olan bağlılığını engelleyemedi.

İki yıl önce gırtlak kanserine yakalanan Sezai Korkmaz, ilerleyen hastalığı nedeniyle konuşamamaya başladı. Kocasının bakımını üstlenen Ayşe Korkmaz, eşinin işaret diliyle anlatmaya çalıştığı taleplerini de anlamakta güçlük çekti. Okuma yazma bilmediği için kocasının yazdığı notları da okuyamayan Korkmaz, başlarda okuma yazma bilen komşularından yardım aldı. Ancak bu yöntem de verimli olmayınca 58 yaşından sonra okuma yazma kursuna başladı.

İlk defa okuma yazma bilmediğim için kahrettim

Eşinin rahatsızlığının ardından doktorların gırtlak kanseri teşhisi koyduğunu anlatan Ayşe Korkmaz, konuşamayan eşinin bir not defterine yazarak isteklerini anlatmaya çalıştığını ifade ederek, şöyle konuştu:

''İlk defa bu kadar okuma yazma bilmediğim için kahrettim. Babama kızdım beni okula göndermediği için. Eşim deftere bir şeyler yazıyor anlamıyorum, ne istediğini çözemiyorum. El işaretleriyle anlatmaya çalışıyor. Çok üzülüyordum, eşime belli etmemek için balkona çıkar ağlardım. Çok acil bir durum olursa, tanıdık birini çağırıyordum. Ana Kız Okuma Kampanyası başlayınca, öğretmenler tek tek evleri gezerek okuma yazma bilmeyenleri tespit etti. Eşim bunu duyunca, bana kursa gitmem için ısrar etti. Aslında ben de istiyordum, ama eşimin evde bakıma ihtiyacı olduğu için onu nasıl bırakırım diye düşündüm. Eşimin desteğiyle kursa başladım. Eşim beni duyuyor, ama konuşamıyor. Bana söylemek istediklerini yazıyor, ben artık okuyabiliyorum. Eşimden Allah razı olsun. Hasta olmasına rağmen benim kursa gitmeme destek oldu.''

Telefon açmak için komşuları çağırırdım

İlk günlerde sayıları öğrendim. Hemen kızımı aradım. Eskiden telefon açmak istediğim zaman komşuları çağırırdım. Onlar numaraları çeviriyordu. Şimdi kendim birçok şeyi yapıyorum. Eşim hastalandığında, acil bir durumda ben arıyorum herkesi. Kızımı aradığımda kursta bunu heyecanla anlattım. Çok güzel bir duygu.''