Şöhretin nasıl geleceği belli olmaz
Bu iki genç kadını da 1995 yılının bir Temmuz sabahına kadar yakınları dışında kimse tanımıyordu. O sabah günlük gazetelerin üçüncü sayfalarında yer alan bir haberin taraflarıydı her ikisi de...
Bu iki genç kadını da 1995 yılının bir Temmuz sabahına kadar yakınları dışında kimse tanımıyordu. O sabah günlük gazetelerin üçüncü sayfalarında yer alan bir haberin taraflarıydı her ikisi de... Biri suçlanan taraf diğeri mağdur... Kamuoyu günlerce onlardan söz etti. Sonunda o güne kadar örneğine pek rastlanmayan bir şey oldu: Her iki kadın da önce dergilere poz verdi, sonra sahneye çıkıp şarkı söylemeye başladı. Hatta bir tanesi dizilerde bile oynadı. Medya tuhaf bir şekilde 'şöhretler' sınıfına yerleştirmişti onları... Her ikisinin tanınmışlığı da uzun sürmedi. Köşelerine çekilip sakin bir hayat sürmeye başladılar. İşte "şöhretin ne zaman ve nereden geleceği belli olmaz" dedirten o öykü.
Takvimler 23 Temmuz 1995 tarihini gösteriyordu... Kız kardeşi Sinem, annesi Ersin Sakartay ve bir arkadaşıyla birlikte Kumkapı'da yemek yiyen Zeynep Uludağ, o gece hayatının bambaşka bir yöne gideceğinin farkında bile değildi.
Aynı gece annesinin ortaya attığı bir taciz iddiası ve ardından yaşanan olaylar sonunda Uludağ, kendini hiç ummadığı bir konumda buldu: Yemek yediği masadan kaptığı servis bıçağıyla hiç tanımadığı bir adamı bıçaklıyordu.
İsmail Kızılkaya, Uludağın bıçak darbeleriyle son nefesini verdi.