Güneydoğu’da çocuk olmak

Güneydoğu"da çocuk olmanın tarifsiz riskleri vardır.

Çocuksanız istismar edilmeye öncelikle en yakınlardan başlarsınız. Çalışmak bir biçimde para kazanmak akşam eve dönerken de en azından 5-6 ekmek alacak parayı kazanmış olmanız beklenir.

Güneydoğu"da çocuk olanların çok fazla eğlenceleri de yoktur.

Çocukca koşup eğlenecekleri heyecanlı oyunlar oynayacakları ne alan vardır, ne de imkan...

Bu yüzden Güneydoğu"da bir kitle gösterisi, miting, yürüyüş olduğun da çocukların koşarak katılacakları eğlence çıkmış demektir.

Büyük şehirlerde çocukların korkup kaçacakları olaylar, Güneydoğulu çocukların heyecan verici eğlence alanları haline geliverir.

Bunu anlamak için ancak çocuk olmak gerekir.

Büyükler onları anlamazlar.

Çok ciddiye alırlar.

Saraybosna kuşatması sırasında olduğu gibi...

Tepelere konuşlanmış snaypırlar (keskin nişancılar) iki sokak başı arasındaki boşluğu gözetlerlerdi. O aradan kim geçerse, uzun namlulu dürbünlüleriyle mermiyi yapıştırlardı.

Büyükler için bu korku geçidi, Boşnak çocuklar için bir oyun alanıydı. Saraybosnalı ufaklıklar, hem birbirleriyle yarışmak hem de Sırp nişancıları sinir etmek için, o ölüm aralığından koşarak geçerler, sonra tekrar geri dönerlerdi.

Heyecan verici bu ölüm oyunundan aile büyüklerinin haberi olmazdı. Ta ki, oyunu kaybedene kadar!..

Çocukları çok ciddiye alan bazı Sırp nişancılar onların oyunlarına “büyük ciddiyetiyle” katılır, iki köşe arasını koşarak geçen bir çocuğa mermiyi yapıştırıdı. Anne ve baba o zaman öğrenirdi çocuğunun ölümle dans etme oyunu oynadığı.

Güneydoğulu çocuklar da aynı Boşnak yaşıtları gibi eğleniyorlar. Her gösteri de en önde yer alıyorlar. Yüzlerini örtüyorlar, flama taşıyorlar, pankant açıyorlar, koşuyorlar, kaçıyorlar...

Bazen de kaçamıyorlar.

Cizre"de panzer altında kalıyorlar.

Hakkari"de “polis amcalarına” yakalanıyorlar. Onları ciddiye alan büyükler, bölgedeki büyük oyunların gerektirdiği gibi davranıyorlar. Kollarını eklemlerinden oynatacak kadar kıvırıyorlar. Onların oyun oynadıklarına bakmıyorlar, çok ciddiye alıyorlar.

Güneydoğlu çocuklar, Saraybosna"daki arkanlarının akıbetlerine uğruyorlar.

Güneydoğu"da her şey çok zor.

En zoru ise Güneydoğu"da çocuk olmak!