BOYU YÜZÜNDEN ERKEKSİ GÖRÜNMEK İSTİYOR Rusya Başkanı Vladimir Putin, uçuşta ve avda sıklıkla erkeksi pozlarıyla görüntüleniyor. Kısa boylu olması yüzünden, sözünü geçiren biri olmak için başka özelliklerini gösteriyor Stefan Verra’ya göre. Putin’in alnı genellikle ileri eğilimli. Mimikleriyle birlikte tavrı onu güçlü ve hatta sert mizaçlı denilebilecek bir görünüme kavuşturuyor. Vücuda bitişik dirsekler, parmak uçlarıyla birleştirilen eller ya da elleri bedenden biraz ileriye yöneltmek. Angela Merkel, Amerikan Başkanı Barack Obama’nın aksine, vücut hareketleri için daha az alan kullanıyor ve dokunmaktan sakınıyor. Gülerken bile dişlerini göstermiyor. Ciddi bir duruş sergileyen Merkel, görevi için kendisini arka planda bırakıyor. SPD’nin başbakan adayı Peer Steinbrück de ciddi mimiklere sahip. Uzman Stefan Verra’ya göre hakiki yaşama sevinci farklı görünür. Steinbrück’ün ağzı, açık ve net bir konuşma yaptıktan sonra genellikle sıkı sıkıya kapanıyor. “Bir insan duyu organlarını kapatırsa, bu beyinden hep şu mesajın geldiği anlamına gelir: Çevreden tepki almak istemiyorum” diyor Verra. BAY CAZİBE Oysa Amerika’nın hoş ve sürekli gülen başkanı Obama ise aksine bir göz ya da vücut teması arıyor. Konuşurken metne neredeyse hiç bakmıyor, çevresindeki insanları çoğunlukla kucaklıyor. Mimik ve jestleriyse çok değişken. “Çoğu seçim sözünü yerine getirmemesine rağmen pek çok ülkede çok sevilmesinin arkasında vücut dili önemli bir etken olmalı” diyor Stefan Verra. RAHAT AMA ÜST PERDEDEN Amerika’nın ilk Afrika kökenli başkanı ABD’nin entelektüel üst sınıflarında görülen vücut diliyle rahatlık arasında bir denge oluşturmaya çalışıyor. Sağa da sola da dönse sırtı hep dik duruyor. Bacaklarındaki bükülmeyse bir nebze rahatlık sağlamaya çalışıyor. SICAK VE SAMİMİ Latin Amerika’da siyasetçiler gayet duygusal ve gayrıresmi tavır sergiliyorlar. Kişisel konuşmaları da bazen buna uyuyor. Brezilya Başkanı Dilma Rousseff (sağdaki) kıtanın büyük çoğunluğundaki pek çok siyasetçi gibi senli benli. Konuşurken “Vatandaşlar” yerine “Arkadaşlar” demeyi tercih ediyor. Hugo Chavez’in 2006 yılında BM Genel Kurulu’ndaki performansı unutulmazlar arasında: “Dün şeytan buradaydı” diyerek Başkan George W. Bush’u işaret etmişti. Latin Amerikalı başkandan siyasi muhalifine karşı kişisel saldırılardan başka alaylı sözler de sıklıkla duyuluyordu. Chavez, Amerika’nın eski dışişleri bakanı Condoleezza Rice’a, “taziye” anlamına gelen “Condolencia” lakabını takmıştı. Masaya yumruğunu vurmak, belirgin kol hareketleri ve yukarı doğru dik duran bir baş: Bunlar Küba’nın Fidel Castro’sunda da görüldüğü gibi, tipik devrimci jestleri. İşlerin kötü gittiği toplumlar, dönüşümün böylesi jestlerine duyarlı, diyor Stefan Verra: “Ülkede işler iyileşir ve seçimle işbaşına gelinirse, liderin vücut dili de huzuru ve devamlılığı simgeler.” Psikoterapist ve iletişim uzmanı Paul Watzlawick’e göre, iletişim kurmamak insanlar için mümkün değil. Bu Rusya Başkanı Vladimir Putin ve Almanya Başbakanı Angela Merkel gibi politikacılar için de geçerli, nisan ayında bir FEMEN aktivistinin protestosu sırasında çekilen bu fotoğraf da bunu doğruluyor. Yüz ifadeleri, jestleri ve tavırları düşüncelerini ele veriyor. ÇAPKIN SİLVİO Gerçek saçı oldukça az, jestleri ve mimikleri bir o kadar fazla, ayrıca adaletle birlikte daha çok öfke. Silvio Berlusconi için çoğu ülkede insanlar “Bir ülke nasıl böyle bir başbakana sahip olabilir?” sorusunu soruyor. Ama onun kendi kendisiyle alay eden ve gayrıresmi tavrı İtalyan vücut dili kriterlerine uygun ve pek çoklarınca iyi karşılanıyordu. Euro krizine kadar… Mario Monti ve Enrico Letta ciddi ve çekingen jestlerin takipçileri. Fransa’da da NicolasSarkozy ve halefi François Hollande arasında da benzer farklılıklar var. O da kendini bu şekilde ifade ediyor: “Ben Bay Normal’im” Siyasetbilimci Paula Diehl’in gözlemlerine göre, 'kendisini sergileyenlerden' bıkan seçmen artık ciddiyetten yana olanları tercih ediyor. Siyasetçilerin bizzat içinde bulunmak istedikleri, daha doğrusu bir sorun veya bir felaketin yanı başında olmak istedikleri durumlar da var, Almanya’daki su baskınları gibi. Her şeyden önce hükümettekiler hızlı tedbirlerle puan toplayabiliyorlar. Ama tabii ki eleştirilecek şeyler de var, hükümetteki parti sıklıkla bu problemden veya olayın büyüklüğünden sorumlu tutulabilir. Bu da muhalefete yarar.