Süheyl Batum’un AK Parti iktidarına karşı
sessiz kaldığı yönünde eleştirdiği ordu için “kağıttan
kaplan” sözlerini duyunca CHP’nin neden 60 yılda tek
başına iktidara gelemediğini daha iyi anladım.
“Acizlikten”…
Korkarım ki, bu gidişle de hayallerini süsleyen iktidarı
rüyasında bile göremeyecek.
Korkarım diyorum, çünkü bir ana muhalefet partisinin düştüğü bu
durum ülkemiz için büyük bir kayıp!
Demokrasimiz için utanç verici.
Çünkü, karşımızda acınacak bir muhalefet partisi
var.
Hem de iflah olmaz cinsinden…
Zira hepimiz biliyoruz ki muhalefet sadece demokratik rejimlerde
var. İktidar ise her rejimde.
Demokratik cumhuriyetimizin varlığı siyasi partilerin
varlığından, güçlü ve ileri demokrasimiz ise güçlü muhalefet
partilerinden geçmektedir.
Oysa bizim muhalefet partilerimiz çok partili siyasal
sisteme geçtiğimiz 1950 yılından bu yana hep egemenliği halkla
paylaşmak istemeyen seçkinci zümrenin arka bahçesini oluşturdular.
CHP ise bu zümrenin en nadide ve en büyük bahçesi
oldu.
Sırtını halka döndüğü için halktan koptu.
Bu kopuştandır ki sandıktan çıkamadığı için
acizlikten hep siyaset dışı güçlerden medet umar hale geldi.
İşte o yüzden 12 Eylül referandumunda özgürlüklerin karşısında
yer aldı.
O yüzden geçen hafta halkı AK Parti iktidarına karşı
sokaklarda direnişe çağırdı. Baktı hiç biri bu halkı yolundan
caydırmıyor genlerinde bulunan parti dışı kuvvetleri
seçimlere 3 ay kala yeniden harekete geçirmeye
başladı.
Müjdat Gezen’in AKParti’ye oy verenleri önce aptal
sonra saf, kandırılmış kitleler olarak nitelendirmesi, Süheyl
Batum’un sessiz kalan ordu için kağıttan kaplan demesi
ve Cumhuriyet Mitinglerinin yeniden düzenlenecek olması
aslında CHP’nin kendi muhalefet etme gücünü yitirip, aciz
duruma düşmesinden başka bir şey değildir.
İşte bu yüzden itiraf etmeliyim ki, son bir kaç güne kadar
CHP’nin izlediği politikalara kızıyor ve kızdığım için de anlamaya
çalışıyordum.
Nasıl olur da halktan uzaklaşabilirler diye?
Nasıl olur da darbecileri desteklerler? İktidarın
devrilmesi için darbe çığırtkanlığı yapabilirler diye?
Ama artık kızmıyorum.
Vazgeçtim.
Aksine CHP için bir vatansever olarak üzülüyorum.
Hem de çok!
Çünkü içine düştükleri durum gerçekten içler acısı. Halka
güvenmeyen ve halkın da güvenmediği bir ana muhalefet partisinden
artık bu ülkeye hiçbir fayda gelmez…