Sendikacılara ayıp oldu

1 Mayıs 2009 bir çok yönüyle tarihe geçti.. Ara sokaklar sayılmazsa, sendikalar ve polis adına olumlu bir gündü..

İNTERNETHABER- Kaldırım taşı söken ile sendikacıları aynı safta görmek en hafif tabiriyle insafsızlık. İstenince oluyormuş demek ki..

Taksim'e işçiler çıktı dünya yıkılmadı, Türkiye bölünmedi kimse de ölmedi. O halde provokatörleri gerekçe göstererek işçilerin bayramını zehir etmek niye?

Yasaklar karşı tarafı tetikliyor, biriktiriyor savaş baltalarını daha fazla bilevletiyor. Bunu anlamak için kahin olmaya gerek yok.

Ara sokaklardaki provokatörleri dışarıda tutarsak, sendikalar ve polis arasında önyargı duvarı biraz daha alçaldı. Karşıt tarafların birbirlerine bakışında kırılma yaşandı.

En azından bundan sonraki kutlamalara temel teşkil edecek tecrübeler edindi özelilkle de resmi kesim.. Günün en sıra dışı görüntüsü EMP adlı sol partili gençlere, polisin Taksim'e çıkmasına izin vermesiydi.

Grup, slogan attı, bağırdı, çağırdı ve içini boşalttı. Müdahale olmayınca kimseye taş da atamadılar. Oradaki hiç kimsenin burnu bile kanamadı. İçlerinde eylem yapmak isteyenlerin elindeki fırsat da kaçmış oldu böylece..

Bugün yaşananlar 1 Mayıs'a bakışın değiştiğini gösteriyor. Sendikaların öcü olmadığı ortada. Provokatörler ile işçilerin aynı safta tutmak, ya da aynı zihniyette görmek insafsızlığın ta kendisi..

Art niyetlilerin öyle ya da böyle zaten eylem yapacağı aşikar. Ne kadar önlem alınırsa alınsın bu kaçınılmaz..

Örnekleri dün yaşandığı gibi, bugün de yaşandı. Yarın da olacak. O halde işçilerin sevincini, hak aramalarını kursaklarında bırakmak niye?

Özetle 1 Mayıs 2009'da ilkler ve kırılmalar yaşandı. Sendikalar, polis ve bazı marjinal gruplar adına dersler çıkarılması gereken bir gün olarak tarihe geçmiştir.