Münevver'in babasında olay yaratacak kitap
Sevgilisi Cem Garipoğlu tarafından başı kesilerek öldürülen 17 yaşındaki Münevver Karabulut’un babası Süreyya Karabulut, yaşadıklarını Körebe adlı kitapta topladı
Sevgilisi Cem Garipoğlu tarafından başı kesilerek öldürülen 17 yaşındaki Münevver Karabulut’un babası Süreyya Karabulut’un kendi hayatını ve kızının ölümünün ardından yaşadıklarını anlattığı “Körebe. Kızım Münevver’in ardından” isimli kitabı önümüzdeki hafta piyasaya çıkıyor.
Kitapta, Süreyya Karabulut ve Cem Garipoğlu’nun annesi Tülay Makbule Garipoğlu’nun buluşması, Münevver’in bir öğretmeninin Cem’e yazdığı aşk mektubu gibi bugüne kadar hiç gün yüzüne çıkmayan detaylar da var.
Kitabın adı ise Cem’in yengesi Ayfer Garipoğlu bilmeden koymuş. Ayfer Garipoğlu Cem’in firari olduğu dönemde buluştuğu Süreyya Karabulut’a, “Cem ve Münevver o gün evde körebe oynamışlar” demiş.
Süreyya Karabulut da kitabının adını bu konuşmadan esinlenerek “Körebe” koymuş.
Süreyya Karabulut aradan geçen 5 yılda yaşadıklarını tüm detaylarıyla “Körebe. Kızım Münevver’in ardından” isimli kitabında anlattı. Süreyya Karabulut kitabında eşi Nagehan Karabulut ve diğer aile üyelerinin anlatımlarına da yer verdi İşte o kitaptan, daha önce hiç gün yüzüne çıkmamış detaylar:
DOKTOR KALP 'KRİZİNDEN ÖLDÜ' DEDİ
(Nagehan Karabulut anlatıyor)
Eve gelen doktor kızımın öldüğünü söyledi. Nasıl olmuş diye sordum. ‘Size nasıl anlattılar?’ diye sordu. Kafede birinin bıçaklandığını biliyordum. “Benim kızım mı” diye ağladım. ‘Yok’ dedi, ‘kızın orada görgü tanığıydı, ama maalesef, oradaki olaydan çok etkilendiği için kalp krizi geçirdi. Ambulansla biz yetiştik ve son nefesinde ben yanındaydım.
O kadar güzel bir kızdı ki, yaşasaydı onu oğluma alırdım, çok güzel, tertemiz yüzü olan bir kızdı’ dedi. Yüreğim dağlana dağlana dinliyordum. ‘Ve şunu söyledi: Annem babam bana hakkını helal etsin.’ Yani sözde Münevver doktorla konuşmuş ve son sözü bu olmuş…
CEM’İN ANNESİ PAZARLIK ETTİ
(Süreyya Karubulut anlatıyor)
Tazminat davası kesinleştikten 1 gün sonraydı. Avukatımız Rezan Epözdemir’in ofisine gitmiştim. Telefonum çaldı. “Ben Tülay Makbule Garipoğlu, sizinle görüşmek istiyorum” dedi. “Ne görüşeceksin?” dedim. Bana, “Bize bir rakamla gel sana bu parayı ödeyeceğiz” dedi.
“Kesinlikle böyle bir şey olamaz son kuruşuna kadar alırım, çünkü ben okul yaptıracağım” dedim. Telefonu kapattım. Bir süre sonra tekrar aradı, “Süreyya Bey sizinle karşılıklı görüşmem lazım” dedi, bunca ısrardan sonra açıkçası ne yüzle gelecek, ne konuşacak diye düşünüyordum ve “Tamam” dedim.
Yalnız geldi. Görünce tüylerim diken diken oldu. Onu öldürmemek için kendimi zor tuttum. Onunla görüşeceğimden kimseye bahsetmemiştim. Oturdu, soğuk bir selamlaşmanın ardından, “Bizim iki trilyon paramız yok, anlaşmaya varalım. Bankadan kredi çekeyim, altınları da vereyim, neyim varsa al. Kesinlikle çocuklarıma dokunma, istersen canımı al, istediğin istediğin yere de gelirim, benim için hiç fark etmez, ben zaten ölmüşüm. Cem cezaevinde kendini öldürse de kurtulsak, bu iş kapansın” dedi."