Dünyanın en kapalı ülkesi Kuzey Kore'nin hiç görmediğimiz yüzü

Kuzey Kore, dünyanın en kapalı en içe dönük ülkesi kuşkusuz. Acayip yönetimi, bir o kadar acayip liderleri Kim Jong-Un ile hayatlarını idame ettiriyorlar. Adam Baidawi adlı fotoğrafçı Kuzey Kore'yi görüntüledi... Kuzey Kore'ye giden fotoğraf sanatçısı, orada geçirdiği 1 haftanın hayatının en şaşırtıcı ve aynı zamanda en bunaltıcı zamanı olduğunu anlatıyor. Kuzey Kore, takvimini lider Kim Il-Sung’un doğum günü olan 15 Nisan 1912 olarak baz alıyor. Ülkede her 5 yılda bir seçimler düzenleniyor, EVET! Ama şöyle ki, oy pusulalarının üzerinde sadece 1 seçenek bulunuyor. Çocuklar okulda öğretmenler hariç her şey için para ödemek zorunda, sıralar, masalar bunlara dahil. Havalimanı genellikle hep sakin çünkü ülkeye giriş çıkışlar kontrol altında tutuluyor. Mimari açıdan çok etkileyici eserlerin bulunduğu bir ülke. Kutlamalar genellikle hükümet kontrolünde ve hükümet için yapılıyor. İnsanlar da eğlenmek zorunda. Kim Jong ülkedeki demokrasiyi her zaman üzerine basa basa anlatıyor. Fakat ülkenin yarısından fazlası açlık sınırının altında yaşıyor. Haber kanalları ve TV de demokrasiden nasibini alıyor. Kuzey Kore'de okullarda müzik eğitimi çok önemli. Ülke nüfusunun büyük bir çoğunluğu akordeon çalmayı biliyor. Hükümet ya da Kim Jong hakkında herhangi kötü bir görüş beyan etmek hapis cezasına kadar gidebilir. Rungnado May Day Stadyumu dünyanın en büyük stadyumlarından biri olarak biliniyor. 150.000'den fazla seyirci kapasitesi var. Kuzey Kore'de 3 nesil ceza diye bir kanun var. Yani suç işlerseniz, dedeniz, nineniz, anne ve babanız ya da çocuklarınız da sizinle cezaevi kampına gönderilebiliyor. Ülkede çoğu trafik lambası çalışmıyor onun yerine polisler trafiği kontrol ediyor. Hükümet yetkililerine göre ülkenin okuma yazma oranı %99. Kuzey Kore'de sadece 3 tane TV kanalı bulunuyor. Bunlardan sadece 1 tanesi hafta içi o da akşamları yayın yapabiliyor. Ülkede Güney Kore dizileri kaçak olarak izleniyor. Pyongyang şehrinde 3 tane lunapark var. Hepsi minimal teknolojiye sahip. Kore Savaşı'ndan sonra orada kalmayı seçen bir Amerika vatandaşı var. Joseph Dresnok diğer 3 askerle birlikte mayın tarlalarını geçerek Kuzey Kore'ye varmış. Diğer askerler eve dönmeyi tercih ederken bu adam Kore'yi evi olarak bellemeye karar vermiş. Birleşmiş Milletler'e göre ülkede 24 milyona yakın kişi temel insan haklarından yoksun olarak yaşıyor. Savaştan sonra Güney Kore'yi tehdit etmek için sınır yakınlarında Kijong-dong (Barış Köyü) adlı bir yer inşa edildi. Kuzey Kore anayasasını isteyen herkes edinip okuyabiliyor. Anayasada ifade özgürlüğü, demokratik seçim hakkı ve din özgürlüğünden bahsediliyor. Fakat bunlar günlük hayatta maalesef geçerli değil. Kim Jong-il bir yönetmeni kaçırarak ona zorla filmler çektirmeye çalıştı. Fakat Shin Sang-ok adındaki yönetmen daha sonra diktatörün elinden kaçmayı başardı. Kuzey Kore'nin birkaç tane şehrinden biri olan Pyongyang'da sadece elit kesim yaşayabiliyor. Sadece güvenilir, sağlıklı ve sadık vatandaşların bu şehirde yaşamasına izin veriliyor. Türünün tek örneği bir ülke ve nesillerdir liderlik yapan bir aile demek yanlış olmaz Kuzey Kore için. Bu büyük heykeller hep aynı aileden insanlara ait olacakmış gibi görünüyor...