BIST 9.080
DOLAR 32,37
EURO 34,95
ALTIN 2.325,11

Benim hikayem var!

Yıllar akıp gitmiş... Bizim içimiz çocuk olsa da, çocuklarımızı gördüğümüzde, büyüdüğümüzü  görebiliyoruz artık!

8 yıllık hikaye bu...

Kolay olmadı, türlü türlü zorluklar yaşadık. Arkadaşım İhsan Demir hatırlattı dün, "az sıkıntı yaşamadın" dedi!

Köyden geldim ben... Kars'tan... Kendi kendime "Köylü Hadi" diyorum hiç gocunmadan... Çocukluğum da zor geçti, bir memur çocuğunun yaşadığı her sıkıntıyı yaşayarak büyüdüm. Erzurum'da hem çalıştım, hem okudum. Kahve köşelerinde ödevlerimi yaparken, uyukladığım çok oldu. Ortaokulda ayakkabı boyacılığı yaptım. Lokantada aşçılık...

Her işi yaptım ama, Allah rahmet eylesin, inşaatçı enişteme bir türlü yaranamadım. O bana "sosyete" derdi hep... Çimento torbasını taşıyamıyordum, harca kürek sallarken dökülüyordum çünkü.

Her şeye rağmen, babamın desteği ile liseyi bitirebildim. Ötesi olmadı, başarılı bir öğrenci olmama rağmen, maddi imkanlar okumama engel oldu. Hal böyle olunca; "alaylı gazeteci" olmak zorunda kaldım.

Edebiyat öğretmenim Ali Kafkasyalı'nın kulakları çınlasın; kompozisyon yazılısından 10 aldım diye, aklıma girdi ve gazetecilik yolumu açtı. Öyle başladı, Türkiye gazetesi ile devam etti ve İstanbul yolculuğu.

İstanbul'a geldikten sonra bir dönemin efsane gazetesi Günaydın'da, çalışmaya başladım. Polis adliye muhabirliği, hastane muhabirliği, gece muhabirliği, gazeteciliğin en güzel alanlarında çalıştım yıllarca.

İnanç beni taşıyordu... Behiç Kılıç'ın elime tutuşturduğu F2 fotoğraf makinası hayatımı değiştirdi. Mükemmel bir dönem yaşadım Günaydın'da... Behiç Abi, Bugün'e doğru yol alınca, bize de gitmek düştü. Oradan Meydan'a... Daha sonra Yeni Günaydın ve Akşam serüveni. Kanal 6, HBB TV ve Ankara yolculuğu ardından yazarlık.

Bana güvenerek, önümü açtığı için, Behiç Abi'ye bir kez daha teşekkür ederim.

Bir konuda vicdanım rahat, beni bugünlere taşıyanları hiç mahçup etmedim. Başarı neredeyse orada oldum... Nihayet geldiğimiz nokta belli.

Üç yıllık işsizlik İnternet'le tanıştırdı beni...

2000 yılının 5 mayısında, bu sitenin temeli atıldı.

Müthiş bir mücadeleydi.

İnanılmaz sıkıntılar yaşadık ben ve kardeşlerim.

Çocuklarımı servisten indirdim, uzak yollardan yürüyerek okula gitmek zorunda kaldılar. Kiramı ödeyemedim aylarca... Borçlarımı zamanında ödeyemediğim için, sevdiklerimden ayrı düştüm aylarca, hatta yıllarca.

Ama yılmadım, azmettim, başaracağıma inancımı hiç eksiltmedim.

Bir de anne baba duası olunca işim daha da kolaylaştı.

Bu bir hikaye... Yaşanan gerçek bir hikaye... Dün akşam iki arkadaşım sorunca, hikayemi hatırladım ve ortaya böyle bir yazı çıktı.

Paylaşmak istedim.

:)

Size de kıskananlar çatlasın demek düşüyor herhalde :)