13. yüzyılda yaşayan Tusili Nasreddin adında bir ilim adamı 'Bahname' isminde yazdığı bir eserde kadını güzel gösteren hususları belirtmiştir. Nasreddin Efendi söze şöyle başlıyor; ‘Ey Oğul, şimdi sana avratların güzellik alametlerini anlatacağım. Bu alametlere sahip olan avrat, avratların en güzeli demektir, alametler ne kadar az ve noksan olur ise avrat da o kadar az güzel olur. Avradın dört nesnesi küçük gerek: Ağzı, Elleri Ayakları Kulakları Avradın dört nesnesi dar gerek: Burun delikleri Kulak delikleri Göbek deliği Ağzı Avradın dört nesnesi geniş gerek: Alnı, Gözleri Göğüsleri Butları Avradın dört nesnesi kara gerek: Saçı, Kaşı Kirpikleri Gözleri Avradın dört nesnesi kızıl gerek: Dili, Dudağı Yanakları, Ve avurdları (yanağın ağız boşluğundaki kısmı) Avradın dört nesnesi yuvarlak gerek: Yüzü, Gözleri Topukları Bilekleri Avradın dört nesnesi uzun gerek: Boynu, Burnu Kaşı Parmakları Ve yürüdüğü zaman kalçaları deprene Ve huyu tatlı ola, sözü tatlı ola ve yumuşak ola İşte ey oğul bu yazdığım şartlar hangi avratta var ise, o avradı hemen alasın!’