Misyonerlerin iki büyük anahtarı

Dünyanın en saygın dergilerinden 'Time' dergisine bile kapak konusu olan misyonerlerin, 'sevgi'yi, en yararlı ve hedefe ulaşmada en etkili metot olarak kabul ettikleri, bu metodun yeterince fayda sağlamadığı durumlarda ise devreye 'nifak' yöntemini soktukları belirtiliyor. İHA muhabirinin çeşitli kaynaklardan derlediği bilgilere göre, Hristiyan geleneğinde 'misyoner' ifadesi, resmi kilise teşkilatı veya herhangi bir cemaat tarafından, Hristiyan mesajını ve dinini yaymak amacıyla özel olarak yetiştirilen ve görevlendirilen kişi anlamını taşıyor. Misyonerlerin en önemli özelliği ise, değiştirilmiş ve bozulmuş Hristiyanlığı yaymak için birçok kilise kurarak bunları teşkilatlandıran Bolüs (Pavlos)'ün asırlar önce uyguladığı ve kendinden sonrakilere de tavsiye ettiği 'sevgiyi', en yararlı ve hedefe ulaşmada en etkili metot olarak benimsemeleri. Bu metodun yeterince fayda sağlamadığı durumlarda ise 'nifak' yöntemine başvuruluyor. Bu yöntemde, hedef toplumun zıtlıkları ve zayıf yönleri kullanılarak karışıklıklar çıkartılması ve toplumsal birlikteliğin kırılması amaçlanıyor. Misyonerler, dolaylı ve gizli yürüttükleri faaliyetlerinde, çeşitli vesilelerle yaptıkları ekonomik yardımların yanı sıra, sağlık ve eğitim faaliyetlerine de öncelik veriyorlar. Ayrıca, özel okullar ve dil kursları da misyonerliğin en etkin faaliyet alanlarından birisini oluşturuyor. Misyonerlerin, üçüncü dünyaya yönelik faaliyetlerine hazırlık aşaması olarak uyguladıkları genel yöntemler ise şunlar: "-Misyon faaliyetleri için uygun, elverişli hedef kitleler, toplumlar belirlemek. - Seçilen hedefe uygun bir maske ile yerleşmek. - Topluma dil, kültür, sosyal ve eleneksel hayat açısından adaptasyon. - Toplumu tanıma, toplumsal değerlerin güçlü ve güçsüz yönlerini etüt etme, toplumsal çatışma ve birleşme noktalarını kavrama. - Yerleşilen toplumun inanç yapısını, dini değerlerini ve dini kaynaklarını inceleme ve misyonerlik faaliyetleri açısından bunları değerlendirme.