İpekçi: Ağca bizim milli katilimiz
Abone olMehmet Ali Ağca tarafından 1 Şubat 1979'da öldürülen gazeteci-yazar Abdi İpekçi'nin kızı Nükhet İpekçi İzet, Milliyet için yazdı: Ağca bizim Milli Katilimiz
İşte İpekçi'nin Milliyet'te yayınlanan mektubu:
Babamın katili yarın tahliye olacakmış. Duygu ve düşüncelerim
sorulduğunda biraz şaşırıyorum.
Ağca, bence sadece babam Abdi İpekçi'nin katili değil. Ben, onu
bizim Milli Katilimiz olarak görüyorum.
O Vatikan'da Papa suikastı girişimiyle adını "Türk katil" olarak
duyurmuş biri. "Katil" ile "Türk" sözünün yan yana gelmesine sebep
olan bir kişi. Onun katilliği hepimizi ilgilendirmeliydi.
Biz hepimiz onun katilliğinden, katletme girişiminden şikâyetçi
olabilmeliydik.
Öç duygusuyla değil, cezalandırma isteğiyle değil, insan öldürmenin
caydırıcılığını sağlamak için yapabilmeliydik bunu. "Türkler, hem
çok hem de kolay öldürür" görüntüsünden "Türkler yaşama hakkına,
insan hakkına saygılıdır" aşamasına geçebilmek için
yapabilmeliydik. Bu aşamaya şu veya bu topluluğun içinde bulunmak
için değil, kendi vicdanımız, insanlık onurumuz için
gelebilmeliydik.
Demek ki henüz o aşamaya gelmemişiz.
Ağca'nın kurşunlarıyla babamın bedeninin delik deşik edildiği
sokakta yüzlerce kişi bundan on gün önce coşku içinde yeni yıl
kutlaması yaptı.
Bugün eğer yüzlerce kişi katillerle birlikte yaşamak istemediğini
söyleme ihtiyacı duymuyorsa, bu tahliye işleminin, onun ardındaki
çalışmanın nedenlerini öğrenmek istemiyorsa, benim sözlerimin
hiçbir anlamının olmayacağını düşünüyorum.
Babam da Papa gibi sağ kalabilseydi, o da rahatlıkla kendi suikast
girişimcisini affedebilirdi. İdam cezasına asla gönlü razı
olmazdı.
Ama hukuk sisteminin bu kadar çarpıtılmasına, öldüren gücün bu
kadar yüceltilmesine, Türkiye'nin bu kadar aşağılanmasına, "siyasi
cinayetler dönemi" diye adlandıracağımız bir dönemin karanlıkta
bırakılması çabalarına da gönlü razı olmazdı.
Katilleri tespit ve teşhir edilememiş, büyük bir çoğunluğu
cezalandırılmamış siyasi cinayetleri bol bir toplumun bireyi olarak
bugün acı bir çığlık atmamı beklemeyin benden.
Bu, benim konum olmasın, benim fotoğrafım, iki ailenin
karşılaşmasının fotoğrafı olmasın.
Bugün gelinen aşama, bizim, hepimizin fotoğrafıdır.