100 kadın, 100 ülke, 100 hayat!

Ramazan Öztürk “100 ülke 100 kadın” fotoğraf sergisiyle bir ilke daha imza attı. Öztürk, meslek hayatı boyunca dünyanın çeşitli ülkelerinde haber peşinde koşuştururken çektiği fotoğraflardan derlediği “100 ülke 100 kadın” konulu fotoğraf sergisi 3 Mayıs’ta İstanbul Bağcılar Kadın Ve Aile Kültür Sanat Merkezi’nde açıldı. Sergide, Ruanda soykırımından Bangladeş’te asit kurbanı kadınlara, Darfur’daki mülteci kamplarından Sierra Leone’de 13 yıllık iş savaştan ağır bedeller ödeyen kadınlara, Filistin’de evleri başlarına yıkılan kadınlardan Irak’ta ünlü Ebu Garip cezaevi önünde eşinden-çocuğundan haber alabilmek için günlerce çaresiz bekleyen kadınlara varan birbirinden çarpıcı enstantaneler yer alıyor. Sergi 10 Mayıs’a kadar açık kalacak. Ramazan Öztürk “100 ülke 100 kadın” fotoğraf sergisiyle bir ilke daha imza attı. Öztürk, meslek hayatı boyunca dünyanın çeşitli ülkelerinde haber peşinde koşuştururken çektiği fotoğraflardan derlediği “100 ülke 100 kadın” konulu fotoğraf sergisi 3 Mayıs’ta İstanbul Bağcılar Kadın Ve Aile Kültür Sanat Merkezi’nde açıldı. Sergide, Ruanda soykırımından Bangladeş’te asit kurbanı kadınlara, Darfur’daki mülteci kamplarından Sierra Leone’de 13 yıllık iş savaştan ağır bedeller ödeyen kadınlara, Filistin’de evleri başlarına yıkılan kadınlardan Irak’ta ünlü Ebu Garip cezaevi önünde eşinden-çocuğundan haber alabilmek için günlerce çaresiz bekleyen kadınlara varan birbirinden çarpıcı enstantaneler yer alıyor. Sergi 10 Mayıs’a kadar açık kalacak. Kamboçya Halk Pol-Pot Rejimi’nden çok acılar çekti.. Yüz binlerce kadın erkek çalışma kamplarında ölümüne çalıştırıldı. On binlerce kadının kucağından çocuğu alınarak hapislere gönderildi. 3 milyon insan akıl almaz işkenceler sonucu sapık rejim tarafından öldürüldü. Ülke şimdi fakir.. Milyonlarca insan pirinç tarlalarında çalışarak hayatını kazanmaya çalışıyor. Ve en önemli işçiler, kadın ve çocuklar.. Günlüğü bir dolara sabahtan akşama kadar pirinç tarlalarında orak salıyor.. Arjantin Arjantin’in yakın tarihine bakıldığında, tangonun ülkedeki siyasal ve ekonomik gelişmelerle direkt bağlantılı, hatta iç içe olduğu görülür. Bir yanıyla büyük kentlere göç etmişlerin kaybettiği umutlarını, isteklerini, kısacası ekonomik durumlarını ifade etmenin yolu, diğer yanıyla siyasi istikrarsızlığın yarattığı kaos ortamında kısıtlanan özgürlüklerin ifadesi olmuş... İşte bu yüzden, 1930 ile 1976 yılları arasında Arjantin’de yapılan her darbeden sonra demokrasi rafa kaldırıldığında, tango, yine yasaklara direnmenin ve özgürlüğün bir simgesi olarak yaşanmış. Afganistan Afganistan, son 30 yılını savaşlarla geçirdi. Birbirini izleyen darbeler, savaşlar ve Taliban gibi radikal din akımları, ülkeyi karanlığa sürükledi. Ölüm ve gözyaşına bir de yoksulluk eklendi. Taliban Rejimi yıkıldı ancak kadınların kaderi değişmedi. Bugün kadınların burka giymeleri mecburi değil ama geleneklerin baskısı ve insanların gelecekle ilgili korkusu onları kapanmaya zorluyor. Afganistan sokaklarında her adımda rastlanan manzara böyle. Darfur -Sudan Darfur’da cancavitlerin saldırılarından kaçan 3 milyon kadın çocuk ve yaşlı insan Diyala’daki mülteci kamplarında yaşıyor. Savaş 8. yılını doldururken, mülteci sayısı da her gün biraz daha artıyor. Çileyi yine kadınlar çekiyor. Çünkü onlar çocuklarını büyütmek, korumak ve karnını doyurmak zorundalar.. Dubai Arap ülkeleri arasında kadınların belki de en rahat yaşadığı ülkelerden biri.. Ancak bu kadınların tümüyle özgür oldukları anlamına gelmiyor. Evet sokaklarda okullarda kapalı ve modern giyimli kadınlara hastalanabiliyor ama yine de Müslüman Arap kadınları geleneksel olarak kapanmak zorunda.. Yabancı kadınlar ise buna mecbur değil. Etiyopya Etiyopya, yüzlerce kabileden oluşmuş bir ülke..Burada da kabilelerin etkisi oldukça fazla..ilginç olan şu ki dünyanın çoğu ülkesinde gelenekler daha çok kadınlar üzerinden uygulanıyor. Etiyopya’nın büyük bölümünde kadınlar hala sünnet ediliyor. Henüz iki yaşındaki kız çocuğu sünnet edilerek tüm kadınlık duyguları elinden alınıyor. Amaç, erkek üzerinde bırakması muhtemel etkiyi yok etmek ve onu sadece çocuk doğuran bir makine haline dönüştürmek. Filipinler Dünyanın çeşitli ülkelerine dağılan çoğu kadın 15 milyon Filipinli’nin tamamına yakını, her insanın kolay kolay kaldıramayacağı işlerde çalışıyor.. Yüzde 80’ni kadın.. Sırf hayatlarını kurtarmak, geride bıraktıkları çocuklarına ve ailelerine bakabilmek için, ya hizmetçilik yapıyor, ya da bakıcılık.. Filistin Kadınların kaderi yıllardır değişmedi. Sürekli savaş on binlerce insanın yaşamını söndürdü..On binlercesinin evi defalarca başına yıkıldı. Her İsrail saldırısı sonrasında kadınlar acılara gömüldü. Tıpkı bu yaşlı kadının “Yeter artık” diye bağırdığı gibi.. Haiti 13 Ocak 2010’da meydana gelen 7,2 büyüklüğündeki deprem, deyim yerindeyse Haiti’nin başkenti Puorto Prince’ i yerle bir etti. 200 bine yakın insanın hayatını kaybettiği deprem, Haiti halkını bir kez daha derin acılara gömdü. Depremden hemen sonra, insanı “ölenler mi, yoksa hayatta kalanlar mı, daha şanslı” diye düşündüren iç karartıcı görüntüler, dünya kamuoyunu hayretlere düşürdü. Kadınlar tarifi imkansız acılara gömüldü.. İran İran’da, İslam Rejimi’nin varlığı kadınların örtünmesiyle sembolize ediliyor. Mesel bir yabancı İran’a gittiğinde sokakta örtülü kadın görmezse ilk etapta o ülkede hangi rejim uygulandığını anlayamaz. Bu nedenle rejim varlığını hep kadınlar üzerinden sürdürmüştür. İlk olarak kadınların kapanmasıyla başlayan uygulamalar, hayatın her alanında yine kadınlara yönelik kısıtlamalarla sürdürüldü. İran sokaklarında çoğunlukla manzara böyle.. Lübnan Lübnan savaş yorgunu bir ülke. 17 yıl süren iç savaş ülkeyi yıkıma götürdü. On binlerce kadın acı çekti.. Son yıllarda her şey düzelmişken bu kez peş peşe gelen suikastlar halkta “yine eski karanlık günlere mi dönüyoruz” korkusunu yarattı. Beyrut sokaklarında asker-halk karşı karşıya geldiğinde kadınlar barış için gül dağıttı. Lübnan Lübnan savaş yorgunu bir ülke. 17 yıl süren iç savaş ülkeyi yıkıma götürdü. On binlerce kadın acı çekti.. Son yıllarda her şey düzelmişken bu kez peş peşe gelen suikastlar halkta “yine eski karanlık günlere mi dönüyoruz” korkusunu yarattı. Beyrut sokaklarında asker-halk karşı karşıya geldiğinde kadınlar barış için gül dağıttı. Ruanda 90 günde 2 milyondan fazla insan öldürüldü. Hutu-Tutsi çatışmasında kadınlar büyük acılar çekti..Hem tecavüze uğradı hem de öldürüldü..İşkence gördü, çocukları ve aile bireyleri gözlerinin önünde öldürüldü.. Ruandalı her kadının yüreğinde derin bir acı var.. Bu kadın tecavüze uğramış, ailesi gözlerinin önünde öldürülmüş.. Şimdi ise soykırım müzesinde temizlik işçisi.. Her sabah temizliğinde acılarını anlatan bir melodiyi mırıldıyor. Sierra Leone 13 yıl süren bir iç savaş..on binlerce insan öldürüldü. Savaşın nedeni elmas madenleri..Yani kanlı elmaslar.. Savaş bitti ama izleri devam ediyor. Ülkede iç savaş döneminde elleri-kolları kesilmiş on binlerce genç insan var.. Bu anne de o dönemin bir mağduru.. Kocasının kolları kesilmiş.. Çocuğu ile arasındaki bağ tüm insani duygulara hitap ediyor.. Ukrayna Çernobil faciasının üzerinden 25 yıl geçti ama insan hayatındaki izleri devam ediyor. Çernobil’in çevresindeki yerleşim birimleri normal yaşama kapalı. O gün Çernobil felaketinden etkilenenlerin çocukları sakat doğuyor. Tıpkı bu kız çocuğu gibi.. Anne genç bir kız iken felaketten etkilenmiş farkında değil. Çocuk dünyaya Çernobil’in iziyle geliyor. Anne tedavi için çocuğunu alıp yüzlerce Ukraynalı anne gibi Küba’ya gitmiş. Onlarca ameliyattan sonra çocuğun yüzü ancak bu kadar düzeltilebilmiş. Irak Halkın, Saddam Hüseyin’in işbaşına gelmesiyle başlayan acıları, Saddam sonrasında da devam ediyor. Acıların odağında kadınlar var. Ebu Garip cezaevinin önünde her gün yüzlerce kadın içerdeki kocasından ya da çocuğundan bir haber alabilmek için saatlerce tel örgülerin ardında bekliyor.

Internet Haber Mobil Uygulama

100 kadın, 100 ülke, 100 hayat!