Emin Çölaşan'ın balkon camını da ben taktım!

Ankara'yı bilenler bilir, bir Kumru cennetidir burası.

Balkonu boş bulmayagörsünler, ilk fırsatta sandalyenize sizin yerinize onlar konar.

Her gün balkon yıka, her gün onların arkalarında bıraktıklarını temizle, zor iş.

Dün balkonu camla kapattırmak, bir nevi manzaralı hapishane haline getirmek için bir usta çağırdım ki ölçü alsın.

Usta geldi, ölçüyü alırken sohbete başladık.

Hayır, sohbet olmazsa olmaz çünkü...

Alınmaz o ölçü.

İyi ki de konuştuk.

Ustamız AK Parti'li ve her cümlesinden belli ki koyu bir Başbakan hayranı.

Gezi olaylarından girdik Mısır'dan çıktık.

Başbakanın söylemlerini ve sert üslubunu beğendiğini söyledi ve ekledi; "Dik durması lazım, dik durmazsa olaylar daha da büyür."

"Var mı ondan daha büyük lider" dediğinde gülümseyebildim sadece.

"O öyle sert davranmasa Mısır gibi olurduk" dedi

Ustamız, eylemcilerin içinde de iyi insanlar olduğunu, hepsinin kötü olamayacağını söylerken bile onlara öylesine öfkeliydi ki.

"Ama" dedi...

Aslında sizinle aynı şeyi düşünmüyoruz, buna rağmen ben sizi sevdim.

Zaten aksi siyasilerin işine gelir dedim ben de.

Siyasiler oy kaygısı için halkı, onlar-bunlar, biden-sizden diye ayırmaya kalktıkça daha çok birbirimizi anladığımızı fark ettim.

Ustanın AK Parti'li ya da farklı bir düşüncede olması, onun işini yapmasına, benimle insan gibi konuşmasına, beni anlamasına engel değil.

Tıpkı diğer partilere oy vermiş olan seçmenler gibi.

Sonuçta ikimizin ortak kararı şuydu; Farklı düşünebiliriz ama birlikte yaşayabiliriz.

"Biliyor musunuz ben geçen yıl Emin Çölaşan'ın balkon camlarını da yaptım" dedi.

Gülümsedim.

Ekledi sonra; "Bana o kadar mütevazı davrandı ki, inanın şaşırdım."

Oysa şaşıracak ne var, görüşlerini beğenmediğiniz birinin penceresine geçip oradan bakabilmek bazen, sadece anlamak için yeterli işte.

Usta da onu yapmıştı zaten, Emin Çölaşan'ın balkon camının penceresinden bakıp kendine...

Hepimiz kardeşiz diyebilmişti.

Darısı tüm toplumun ve özellikle siyasilerin başına...