Çocuklarınızın yanında tartışmaktan korkmayın!
Çocuklarınızın önünde tartışmaktan korkmayın! Biliyorum bu öngörü bugüne kadar bildiklerinizi yerle bir ediyor ama bence buna değer! Buyrun yeni yazımıza....
Çocuğun yanında tartışma!
Sus akşam konuşuruz!
Mutfak ve diğerleri...
Söz konusu çocuklu yaşam olunca çocuğun yanında tartışmama da haliyle genlerimize işliyor. Çünkü ne dedi pedagoglar, uzmanlar yıllarca 'çocuğun yanında tartışmak gelişimlerini olumsuz etkiler!'
Kast ettiklerinin 'kavga etmek' olduğunu varsayıp sizi yeni yepyeni bir araştırmanın sonucuyla baş başa bırakmak istiyorum. Artık çocuklarınızın yanında gönül rahatlığıyla eşinizle tartışabilirsiniz!
Ama kavga yok, şiddeti hele aklınızdan bile geçirmeyin!
Buyursunlar başlayalım!
ABD'deki Washington Eyalet Üniversitesi'nde ebeveyn ve çocuktan oluşan 109 çift seçilmiş. Gruba dahil edilen çocukların yaş aralıkları 7 ila 11.
Araştırmanın çıkış noktası ise şu: Streslerini, öfkelerini, kızgınlıklarını ve fikirlerini çocuklarıyla paylaşmayan, çocuklarının yanında bu yönlerini göstermek yerine susmayı tercih eden anne ve babaların davranışlarının çocukların üzerinde etkileri görmek.
Burada iki olasılık var;
1'ncisi çocuklar dertlerini içine atan ebeveynlerle daha mutlu ve daha sağlıklı bir gelişim gösteriyor olabilirler.
2'ncisi dertlerini içine atan ebeveynlerin çocukları daha mutsuz, sağlıksız ve kaygılı olabilirler.
Tahmin edin ne çıkmış?
Yanıt 2'nci!
Anne babalarını öfkeliysen, sinirliyken, dertlerini anlamazken içine girdikleri ruh halleri çocuklarda 'bir şeylerin ters gittiği, kendilerinden gizlenen bir şeyler olduğu' izlenimi yaratıyor ve bu çocuklarda özellikle de erken yaş grubundaki çocuklarda 'güvensizlik' yaratıyor. Araştırma sonuçlarına göre, yetişkinlerin stres, sinir ve öfke duydukları şeyleri susmak yerine çocuklarıyla konuşmaları onlarda güven duygusunu arttırıyor.
Araştırmanın ortaya koydukları bununla da sınırlı değil.
Araştırma grubuna katılan ebeveyn ve çocukları bir lego çalışmasına dahil ediyorlar. Grubun yarısına duygularını negatif yönde baskılamaları, diğer gruba ise doğal hareket etmeleri söylendi.
Çalışmada yönergelerin olduğu kağıtlar ebeveynlere gösterilmedi ve kağıtlar çocuklarındaydı ve bu nedenle çocuklarıyla yakın ilişki içinde çalışmak zorundaydılar. Aynı anda katılımlar kalp hızı ve stres seviyelerini ölçen sensörlerce de izlendiler.
Sonuçta, streslerini bastırmaya çalışan ebeveynler lego görevi sırasında daha az pozitif katkı sunan taraflar oldu. Daha az rehberlik teklif ettiler ve çocuklarına karşı daha az duyarlıydılar. Ve bu tip profil sergileyen anne ve babaların çocukları da onlar gibi davranmaya başlıyordu. Stres faktörü bir iletken gibi gruba yayılıyordu.
Emotion dergisinde yayınlanan araştırma sonuçlarına göre, çocukların kendilerinden gizlenen gerçeklerden çok 'sağlıklı çatışma' ortamlarına ihtiyaçları var.
Ayrıca eğer çocuklar olumsuz bir şey olduğunu hissederlerse (ki bu konuda çoğunlukla biz yetişkinlerden daha iyiler) ve ebeveynleri normal davranışlar sergiliyorsa bu onlarda 'kafa karışıklığı' yaratıyor. Onların kafalarında bu tip durumlar iki çelişen mesaj niteliğinde.
Bunun dışında sağlıklı tartışma ortamında yetişen çocuklar ileri ki yaşamlarında kendi fikirlerini açıklamak, başkalarının fikirlerine değer vermek, empati yapmak konusunda çok daha başarılı birer profile dönüşüyorlar.
Çocukların kızgın olduğunu bilmeleri ve onlara neler olduğunu uygun bir yolla söylemek en iyisidir.
Son bir not da anneler için!
Bu araştırmada çocukların anne davranışlarından baba davranışlarına kıyasla çok daha fazla etkilendikleri de ortaya çıktı. Bu nedenle sevgili anneler sorun varsa gizlemek yerine doğru iletişim kanallarıyla çocuğunuzla bunu paylaşın.
Ayrıca susan tarafın hep kadın olması, çocuklarda ister kız ister erkek olsun kararların hep bir erkek onayına bağlı olduğu izlenimi yaratır. Bu nedenle fikirlerinizi paylaşın, kararlara ortak olma eğilimi gösterin.
Deniz Temur'u sosyal medya hesaplarından takip etmek için;
facebook.com/obenimannem
instagram.com/obenimannem
youtube.com/deniztemur