Annelikten kariyere

Yeni yıla memleketimin en bildik, en eski, en yıldıran konusunu tartışarak girdik.

Konumuz: Annelik üzerinden kadının bilmem kaç milyonuncu kez didiklenmesi...

Bir fotoğraf karesinde anneyi göremeyen körlerle, küfür ve hakaretten başka sözü olmayan sağırlar birbirini ağırladı.

Barış Atay, yılın ilk bebeği fotoğrafında, fotoğraf karesinde yer alan çarşaflı anneyi bir türlü göremedi.

Biz de "Benim bedenim, benim kararım" diyerek ortalığı yıkanların, "onun bedeni, onun kararı" dediklerini göremedik.

Kadını çarşafa sokan, yok sayan zihniyete vurgu yapmaya çalışmış sözde ama bunu kadını yok sayarak yapınca sözleri inandırıcılığını kaybetti. Ardından da İslam'a dil uzattığı gerekçesiyle linç edildi.

İdeolojik bir kavganın tam orta yerine bırakılan bir kadının üzerinden hakaretler, küfürler yağdırınca hedefi vurmak daha mı kolay oluyor acaba?

Belki de...

Daha yeni doğum yapmış bir kadını önce medya, sonra da onun aracılığıyla kişisel ve ideolojik hesaplaşmaların öznesi yaparken kimse utanmadı.

Gerçekten fotoğraftaki kadının hakkı kimsenin umurunda olmadı. Barış Atay'ı savunanlar da ona "haddini bildirenler" de inanılmaz büyük bir saygısızlıkla kendi cephanelerine malzeme yaptılar.

Oysa kime ne?

Lohusa bir kadına bebeğinin sevincini zehir etmeye kimin ne hakkı vardı?
 

ANNELİKTEN KARİYERE...
 

Aslında yeni yılın ilk bebeği başka bir tartışmayı da beraberinde getirdi.

Neymişsin sen Meryem Azra...

Bu kez Sağlık Bakanı Mehmet Müezzinoğlu, Meryem Azra'yı ziyaretinde 'Anneler, annelik kariyerinin dışında bir başka kariyeri merkeze almamaları gerekir'' dedi. Olan oldu.

Yılların "çocuk da yaparım kariyer de" miti bir anda çöktü. Meğer yıllardır çocuk değil kariyer yapıyormuş anneler de haberleri yokmuş.

Nerden tutsam elimde kalacak bu cümle biliyorum. Modern çağın kadınlarına "annelik kariyerdir" damarından girersem tutar diye düşündü heralde.

Anneliği kariyerle ilişkilendirmenin ötesinde "kariyer odaklı bir annelik" bir türlü oturmadı kafamda. Her dijital gençlik gibi, önüme gelen ilk kariyer tanımına bakmak için wikipedia'ya başvurdum.

Kariyer: bir meslekte zaman ve çalışmayla elde edilen aşama, başarı ve uzmanlık.
Genel anlamı : mesleki açıdan mesleki niteliğinin artışının akademik açıdan tanınan çeşitli derece ve katmanlar düzeyinde sınıflara yükselmesine verilen genel adı.

Anneliği bu kavram üzerinden değerlendirdiğimizde ortaya enteresan bir durum çıkıyor.

Evet, annelik zaman ve çalışmayla (emek diyelim biz buna) aşama kaydeder. Toplumsal değerler açısından ortalama "iyi" bir evlat yetiştirmek başarı sayılsa, artık uzman bir anne oldunuz demektir.

Tabi geçen bu süre zarfında doktoranız, doçentliğiniz onanmıştır heralde. Hele bir de 3 çocuk yaptıysanız terfi bile alabilirsiniz. Kariyerin derecelendirmesi açısından anneanneler de profesör oluyor bu durumda. Buna kim itiraz edebilir ki?

Ve fakat annelik bir meslek değildir. Başarısı katmanlara ayrılarak yükselmek için yapılacak bir iş hiç değildir.

Bir kadın anne olduğunda kucağına bebeğini verip "hadi hayırlı olsun, nur topu gibi bir kariyeriniz oldu" demek çocuğa da anneye de hakarettir.

Annelik, anneliktir yahu. İçini onlarca duyguyla, binlerce sözcükle doldurabilirsiniz.

Fakat asla "annelik kariyeri" gibi sığ bir ifadeye hapsedemezsiniz.

Sığmaz, taşar...
 

BABALIKTAN KAYNANALIĞA...

Annelik ve kariyer tartışmalarının gölgesinde kaldı ama asıl "korkunç" olan, Sağlık Bakanı'nın yeni doğan bebeğin ailenin 3. çocuğu olduğunu öğrendiğinde "o zaman sen söz dinleyenlerdensin" demesiydi.

İktidarın, vatandaşını birey olarak değil de çocuğu gibi gören bu yaklaşımdan vazgeçmesi gerekiyor.

Vatandaş söz dinleyen ya da söz dinlemeyen bir çocuk, siyasetçi de hoşuna gittiğinde onun sırtını sıvazlayan, hoşuna gitmediğinde azarlayan baba değildir.

Kaldı ki iktidarın uzunca bir süredir kadın ve aile konusundaki üslubu bir babadan ziyade, gelinini sürekli hizaya sokmaya çalışan kaynanaya benziyor.