Morris Goodman'ın mucize hikayesi...

Vücuda yerleşmiş bir hastalığın orada kalmasının ve bizi güçsüz kılmasının tek nedeni bizim sürekli onu düşünüyor, onu önemsiyor ve onu konuşuyor olmamızdır. Kurallardan biri şu: Görmezden gel :)

Nesrin YILMAZ nesriny@internethaber.com

Birazdan okuyacağınız hikaye dünyaca ünlü yazar ve uluslarası konuşmacıya ait. Dünya onu "mucize adam" olarak tanıyor. Hikayesini kendi ağzından okuyacaksınız...

Ben Morris Goodman...

Hikayem 10 Mart 1981 tarihinde başlıyor.

O gün gerçekten hayatım değişti.

Asla unutmayacağım bir gündü.

Uçak kazası geçirmiş ve tamamen felç olmuş bir vaziyette hastaneye yatırılmıştım.
Omiriliğim ezilmiş,birinci ve ikinci boyun omurlarım kırılmıştı.

Yutma refleksim yok olduğundan bir şey yiyip içemiyor, diyaframım zedelendiğinden nefes alıp veremiyordum.

Yapabildiğim tek şey gözlerimi kırpmaktı. 

Doktorlar ömrümün geri kalanını bitkisel hayatta geçireceğimi söylediler tabii.

Bundan sonra yapabileceğim tek şey gözlerimi kırpmak olacaktı.

Bana baktıklarında gördükleri tablo bu olmasına rağmen onların ne düşündüğünün bir önemi yoktu.

Asıl önemli olan,benim ne düşündüğümdü.

Kendimi yeniden normal bir insan gibi o hastaneden çıkıp giderken hayal ettim.

Hastanede yatarken yapabileceğim tek şey zihnimi çalıştırmaktı ve şuurunuz yerinde olduktan sonra,gerisini tekrar eski haline getirebilirsiniz.

Solunum cihazına bağlı yaşıyordum.

Doktorlar diyaframım parçalandığı için bir daha asla kendi kendime nefes alamayacağımı
söylemişlerdi ama,içimdeki küçük bir ses bana "derin nefes al,derin nefes al" diyordu.

Sonunda solunum cihazından çıkarıldım.

Doktorlar bu duruma bir açıklama getiremediler.

Bense,beni amacımdan ya da zihnimde canlandırdığım görüntüden uzaklaştırcak herhangi bir şeyin aklıma girip, dikkatimi dağıtmasına izin veremezdim.

Noel'de hastaneden yürüyerek çıkmayı kendime hedef koymuştum ve bunu başardım.

Kendi iki ayağım üzerinde yürüyerek hastaneden çıktım.

Bunun olamayacağını söylemişlerdi.

O günü asla unutmayacağım.

Şu an dışarıda bulunan ve acı çeken insanları düşünerek hayat hikayemi özetlemem ve onlara hayatta neler yapabileceklerini kısaca anlatmam gerekseydi,her şeyi dört sözcükte toplayarak özetlerdim:

"İNSAN DÜŞÜNDÜĞÜ ŞEY OLUR."

***

Vücuda yerleşmiş bir hastalığın orada kalmasının ve bizi güçsüz kılmasının tek nedeni bizim sürekli onu düşünüyor, onu önemsiyor ve onu konuşuyor olmamızdır. Kurallardan biri şu: Görmezden gel :) 

Siz bu hikayenin üzerinde düşünün, yarın görüşürüz :) 

Günün olumlaması: Sağlıklı bir vücudum ve sağlıklı düşünebilen bir beynim olduğu için şükürler olsun...

Günün sözü: Unutmayın ki, hoş olmayan her düşünce, bir kötülüğü kelimenin tam anlamıyla vücuda getirir. -Prentice Mulford-