Seccaden gülümsemeye başladı mı?
İnsan kaçtıklarından kovalanır, dur bekle. Meseleleri hallet bitir zihninde. Ve sonra…
Ramazan ayına girerken her sene hayallerim vardır bir türlü gerçekleştiremediğim.
Gene bir Ramazan geldi, bu sefer hayal etmiş olduklarımı en azından kaleme alırsam belki yapmamaktan utanırım diye düşündüm.
Ve yazdıklarımı paylaşmak istedim…
Sabunla yıkamalı yüzü. Gözlerine kaçıp gözlerini yakmalı. Ki göz pınarları açılsın.
Tadına vararak bir abdest. İşte yendim seni koca düşman.
Seccade yerdedir. Yer bir müminin anası gibidir. Toprağa yakın durmalıdır mümin. Ayakları yere basmalıdır.
İçerisinin havası taze olmalıdır. Taptaze gece serinliği okşamalıdır boynunu. Biraz havalandırmalı odayı. Zihin tazelenmeli nefes tazelenmeli. Ruhum hazır mı? Kontrol et. Heyecanı yakala. İsteksizlik olmasın. Heyecan var mı heyecan. Kalp atışlarını hisset. Kendini hisset.
Kapa pencereyi. Seccaden seni çağırıyor mu? Dinle onu. Ses veriyor mu kalbin.
Atmayan kalp ne işe yarar. Sormalı bunu sık sık kendine. Kalp çarpıntıları iyidir. Ki bir kalp taşıdığımızı fark ettirir.
İşte bu secde anında bize son sözü kalp söyler. Söylemelidir. Çünkü çıkılacak yolculuğun esas kahramanı kalptir. Kalp taşımayan nice mümin haz alamaz secdeden.
Yolculuk başlamadan önce, en önce kalp hazır olmalıdır.
Kalbi teyakkuz halinde olmalıdır bir müminin. Her an hazır ve nazır halde tüm duyargaları açık.
Yokla kalbini yokla. Teyakkuzda mısın? Rikkatle atar mı? Hikmeti yitiği gibi arar durur mu? Söyle kendine.
Kendine itiraf etmekten korkma. Kendinin bildiği acizliğe kendini ikna edemiyorsan dur ve bekle. Tekrar başa sar. Pişmanlık nasıl gelişir hatırla.
Vicdanına giydirecek kılıf bulamazsın. Susturmaya çalışma boşuna onu. İtiraf et ve kabul et büyüklendiğini, haramı makul gördüğünü. Arınmak için hatalı olduğunu kabul etmelisin. Ve pişmanlıkla yoğrulmuş bir gözyaşına ihtiyaç duymaktasın.
Pişman mısın? Seccaden gülümsemeye başladı mı? Çağrısını duyuyor musun şimdi.
Çağrıyı yüreğine sücud ihtiyacını koyarak yaptı yaradan. İcabet et.
Kapa ışığını, alıştı mı gözlerin karanlığa, secdegahını gördün mü?
Tamam, kapa kapını. Söndü ışıklar. Bitti rüya. Uyanmak vaktidir şu an. İnsanlar uykudadır bu dünyada. Rabbin karşısında uyku hali yoktur oysa.
Haydi, Rab seni bekliyor. Huzura durmanı konuşmanı bekliyor. Durma yürü. Haydi, boşalt zihnini.
Dünya unutmaya çalıştıkça zihnine hücum mu ediyor? İnsan kaçtıklarından kovalanır, dur bekle. Meseleleri hallet bitir zihninde. Ve sonra…
Kıyam et!
Yüreğin geliverdi mi ağzına, yok mu? Bekle, hisset azameti.
Allah en büyük…
Fatiha nasıl dökülüyor dudaklarından, söyledin mi rahmana; “Rabbim yalnız sana ibadet eder ve yanız senden yardım bekleriz.”
Ah rabbim ben nefsime ne zulmettim senden gayri yaşayarak. Ne çok zulmettim kendime ben. Senin için atılması gereken adımlar nerelere gitti
Ve işte geliyor rükû. O muhteşem kudretin karşısında eğildi mi kibrin de enaniyetinde, benliğinde belin gibi eğilmediyse tekrar rükû.
Değil midir ki rükû, müstekbirleşen letaifelerin, benliğin kırılma eylemidir. Rükû et ve kurtul.
At yüklerini sırtından arın, arınmak vakti sana nasip olan fırsatı değerlendir.
Rükû et. Huzurda eğil. Gözlerin secde yerinde olsun. Bütün azaların sakinleşinceye dek dur. Hatta fazlaca dur ve övgülerini sun rabbine, dua et.
Büklüm büklüm oldun mu rükûda. Rükû senin içindekileri boşaltmaya hazırlığın bir önceki aşamalarından.
Birazdan en can alıcı noktasında rabbe en yakın olan yere varmadan hemen önceki hazırlık.
Ve secdedesin; ömrünün Ramazan, ahiretinin bayram olması için baş başa bırakıyorum nefsimi secdede…