Pişmanlıklar uğrasın semtinize!

Pişmanlık diye bir gerçek var hayatta. En çok da yokmuş gibi davrananların canını yakan!

Pişmanlıklar uğrasın semtinize korkmayın!

"Hayatta hiç bir şeyden pişmanlık duymam" diyen, diyebilen modern pişkinliklerin esiri olmayın.

Pişmanlık aciz olabildiğini kabulleniştir, hata yaptığını idraktir.

Pişmanlık "ben yanıldım" diyebilme cesaretini, "sen mükemmelsin" dayatmalarının pompalandığı bu çağda gösterebilmektir.

Hatayı kendine yakıştırmamaya programlanmış benliklerin, önüne gelen her şeyi tüketmeye endekslendiği hap zamanlarda yaşıyoruz.

Aceleci ilişkiler arasında savrulurken ruhlar, iyiyi kötüyü ayırt etmeye çok da vaktimiz yok.

"Değerli" olanı da değersiz olanla birlikte yutup büyüyen devasa bir hortumun içinde sürükleniyoruz adeta.

Ne bir sürüncemenin içinde kalıyor, ne bir hesaplaşmanın artık insanoğlu.

Durup da "ben ne yaptım" diyecek, haykıran vicdanını iki dakika dinleyecek tahammül ne mümkün.

"Oldu bittici" zihniyetin prangaları takılmış bir kez ayaklarımıza.

Dün dünde kaldı cancağazım, bugün yeni şarkılar söylemek lazım...

Amenna...

Ama her yeni şarkı, her defasında yeni bir ben demekse; dönüp bir de geçmişe bakmak, geçmişi temize çekmek gerekmez mi?

Bu da vakit kaybı öyle mi?

Veresiye defteri borçlarla dolup taşan bir bakkal hesabıyla yeni bir deftere başlamak geçmişin borçlarını ödemez dostum.

Gün gelip iflas bayrağını çektiğinde bir de mahalleye, tam karşına bir AVM dikildiğinde "ben nerde hata yaptım?" demenin faturasıdır o alacak verecek defterin.

Pişmanlık bunun için iyidir.

Belki bir bakkal defterinin değil ama amel defterinin teminatıdır.

Vicdanında duyduğun sızıyı dindirmediğin sürece, insan olmanın hudutları içinde kalmaktır.

Vurdumduymazlığın Kaf Dağı'nda gezerken, oturduğun "adam sendeci"lik tahtını sarsarak; o tahta nasıl çıktığını, ne zaman çıktığını hatırlayan bir adama dönüşmektir pişmanlık.

Pişmanlık kul olmaktır; mükemmelin sadece yaradanı olduğunu bilerek.

Hep daha iyiye giderken düştüğün kötü çukurların ezberini yapmaktır ki, bir daha o çukurlara düşmeyesin.

Pişmanlık kulluk kapısında bir payedir, insan olanı Allah'a daha da yaklaştıran.

Pişmanlık tövbe denen o muhteşem kapının tokmağına uzanmaktır aslında.

Pişman olmayan insan hiç tövbe edebilir mi?