Konsantrasyonun gücü

  Genç  bir çiftçi, hayatında ilk defa büyük şehre gitmişti. Gökdelenlerin yüksekliği ve insanların çokluğundan şaşkına dönmüştü.

    Kalabalık bir caddede yürürken, kulağına aşina bir cırcır böceği sesi geldiğini zannetti. Durdu ve dikkatle dinledi.

    Evet, bu  bir cırcır böceğiydi.

    Ses büyük bir mağazanın önündeki çalıların arasından geliyor gibiydi. Bunun üzerine bu büyük çalı kümesine yönelip bakınmaya başladı. 

    Bir mağaza görevlisi dışarı çıkıp “Yardımcı olabilir miyim?” diye sordu. “Hayır, teşekkür ederim” dedi genç adam. “Sadece şurada bir cırcır böceğinin sesini duyduğumu sandım.”

    “Hayır” dedi görevli, “Şehirde cırcır böceği bulunmaz.”

    Genç  çiftçi, cırcır böceğini buluncaya kadar sesi takip etti, onu buldu ve eline aldı. “Tamam, işte burada” dedi.

    Mağaza görevlisi bunca zaman yakınındaki bahçedeki cırcır böceğini duyamadığına ve genç çiftçinin çok uzaklardan bunu fark edebilmesine çok şaşırdı.

    Ve bunu nasıl yapabildiğini sordu.

    Genç  çiftçi; “Aslında çok basit” dedi. Ve ekledi: “İnsanlar neye dikkat ederlerse onu duyarlar ve görürler. İstersen küçük bir deneyle göstereyim.”

    Elini cebine atıp bir madeni para çıkardı ve havaya attı. Paranın kaldırıma vurduğu anda, düşen bozukluğu aramak için yürümekte olan 24 yaya durdu! 

    Dikkat, aman dikkat! Goril çıkabilir. 

    Sizce, bir basketbol sahasının ortasından geçen gorili insanların ne kadarı  görebilir?

    “Elbette, koskoca gorili herkes görebilir. Böyle saçma bir soru olur mu?” 

    Demeyin.

    Konsantrasyon, beynimizin bir silme faaliyetidir.

    Bu, sizin için gerekli olan bilgileri dikkate alarak kaydetme; gerekli olmayanları silme işlemidir.

    Bakın, beynimiz istersek kendisine gelen bilgilerin ne kadarını dikkate alıp kaydediyor ne kadarını görmezden gelip silebiliyor.

    Hertfordshire Üniversiresi Psikoloji Bölümü profesörü Richard Wiseman ve London Tower Basketbol takımı Harvard Üniversitesi tarafından tasarlanan bir deneyi uyguladıklarında çok şaşırıcı bir sonuca vardılar.

    Fikir çok basittir.

    Basketbol takımı antrenman esnasında ikiye ayrılır.

    Üç kişi sarı forma, üç kişide mavi forma giyer.

    Farklı formadaki basketçiler, diğer forma giyen kişilerin de arasından geçerek kendi formasındaki arkadaşıyla paslaşır.

    Takım, bu antrenmanı yaparken filme alınır.

    Bir grup insan da bu deneye katılmak için bir bara davet edilir.

    Ne için test edildiklerini bildirmeksizin onlara, çekilmiş olan antrenman filmi izlettirilir.

    Ve sarı formalı takımın birbirlerine kaç pas attıklarını saymaları istenir.

    Aynı  antrenmanda olan ve sarı formalı takımın arasından geçerek paslaşan mavi formalı takımın kaç kez pas attıklarını ise dikkate almamaları ve görmezden gelmeleri söylenir.

    Önemli olan gönüllülerin dikkatinin, sarı formalı takımın kaç kez pas attıklarını tespit etmeye yönlendirilmesidir.

    Takımın antrenmanı sırasında, basketbolcuların tam ortasından bir goril geçer.

    Kaç  pas atıldığını saymaya odaklandıkları ilk izleyişlerinde, sahanın ortasından geçen gorili görebildiler mi dersiniz?

    30 kişiden sadece altısı gorili fark eder.

    Diğerleri gorili fark etmezler bile.  Onlar, tamamen kaç defa pas atıldığına dikkatlerini verdikleri için beyinleri basketçilerin tam ortasından geçen gorili kaydetmez.

    Daha sonra, bir televizyon izleyicisi gibi hiçbir sayma işlemi yapmadan film tekrar izlettirildiğinde, gönüllülerin hepsi biraz önce sayma işlemi esnasında göremedikleri gorili şaşkınlıkla fark eder.

    Aslında, beynimizi istediğimiz konuya diğer birçok gereksiz uyarıcıyı  silerek odaklayabiliriz. Ve sadece istediğimiz konuya dikkatimizi yoğunlaştırabiliriz.

    Böyle yapabilseniz bu size neler kazandırır, değil mi?

    Her şeyden önce çok etkili bir öğrenme yeteneğine sahip olusunuz.

    Ve istemediğiniz her türlü gereksiz uyarıcıyla uğraşmak zorunda kalmazsınız.

    İyi de bunu nasıl yapacağız?

    Şimdiden konsantre olun.

    Haftaya…