KENT GÜNLÜKLERİ – Ayrılık

Aşktan bir şey istemiyorum

Başlangıçtan başka!

(Mahmut Derviş)

Bağırıyor genç kadın. Gözyaşları tükürüğüne karışıyor. Kirpi kanatlı bir top olmuş acı boğazında! Yutkunamıyor. Cevap vermiyor gece çığlıklarına. Gece çöl. Gece sağır. Gece sevgiliyi gizleyen vahşi bir orman.

Acıya yenik düşüyor küçük omuzları bir süre sonra. Yavaşça beton duvara oturuyor. Dalına ağır gelen bir meyve gibi göğsüne düşüyor başı. Sessizleşiyor ve beton duvarın üzerine iliştirilmiş ince bir ünlem gibi geceyi tamamlıyor.

Neden sonra konuşmaya başlıyor. Derin bir uykunun içinden konuşuyormuş gibi sesi.

“Artık sevmiyorum seni, dedi gözlerimin içine bakarak. Yürümüyor anlasana. Başkasını seviyorum ben. Ayrılalım. Sen de bulursun başkasını. Seversin yeniden. Uzatmanın alemi yok. Bundan sonra herkes kendi yoluna.

Sonra dönüp gitti hiçbir şey olmamış gibi! Hiç sevmemiş gibi! Hiç tanımamış gibi. Bilmediğim bir sokağın ortasında kalakaldım. Her şey ansızın yabancılaştı. Ben yabancılaştım!

O olmadan tanıyamadım ellerimi. Gözlerimi tanıyamadım vitrinlerde durmaksızın çoğalan. Sesim başka ağızlardan dökülen anlamsız çığlıklara dönüştü.

Kendi yüzüme benzeyen yüzler aradım sonra. Kederle kısılmış, ağlamaktan şişmiş kırmızı gözler. Acıyla kıvrılmış dudaklar. Ve çantanın sapını sıkmaktan ağrımış parmaklar. Ne kadar çok bulursam o kadar hafifleyecektim sanki. Ve yeniden bilinir olacaktı her şey. Ben bilinir olacaktım! Şehir ansızın eski rutinine dönecekti.”

“Ayrılık” diyor elindeki şişenin dibinde titreşen son damlayı boğazına yuvarlamaya çalışan yaşlı adam. Boş tenekede yanan lastiğin keskin kokusunu içine çekiyor ve ekliyor: “Ayrılık vurgunu yemişsin sen çocuğum. İyileşmen zaman alır. Bırak, sessizlik şefkatli bir yorgan gibi sarsın seni. Zaman avutsun dizlerinde sallayarak. Bildiğin alfabeyi unut. Unutkanlığın dilinden yeni bir alfabe yarat.”

“Yeni bir alfabe” diye tekrarlıyor kadın. “Unutkanlığın dilinden yeni bir alfabe.” Acıyla ısırıyor sonra dudaklarını. “Ama” diyor incinmiş sesiyle:

“Aşktan bir şey istemedim

Başlangıçtan başka!”