İnsan-ı Kamil (3)

Olumsuzluklardan faza etkilenmemeli

Yüce Allah’ın her şeyden haberdar olduğu kanaatini taşımakla yükümlüdür Mümin bir insan. Üstad Bediuzzaman’ın ifadesiyle “Bazı olaylar bizatihi, bazı olaylar da netice itibariye hayırlıdır.” Bir mümin bunu fark etmemişse iman ölçüsü açısından itikadi yönden işin elifbasındadır demektir kanaatimce,

Hem insan yetersiz bilgi ve zayıf karakteriyle çoğu kere hayrı şer, şerri hayra yorumlayabiliyor.

Örneğin yağışlı bir havaya kötü hava koşulları dediği gibi bir süre iklimin kurak gitmesini de olumsuz yorumluyor. Ya da bireysel olarak başına bir hal gelince ileriyi göremediği için o andaki etkisini düşünerek veryansın ediyor.

Bundan dolayıdır ki Yüce Allah şöyle beyanda bulunuyor:

"Umulur ki bir şeyi seversiniz onda sizin için şer vardır, umulur ki bir şeyden nefret edersiniz onda sizin için hayır vardır işin aslını siz bilemezsinin Allah bilir."

Allah en doğruyu söylüyor. Bize de insan olarak bundan ibret almamız, ona göre yorum ve değerlendirmemizi yapmamız gerek.

Bu münasebetledir ki atalarımız "olup bitende hayır vardır" demiştir. Bu itikat imanın şartlarını içeren Amentumuz’da yer almaktadır. Ama bir çok kişi okuduğu halde anlamını bilmiyor.

"Ve bilkederi hayrihi ve şerrihiminellahi Te’ala"

Ailesiyle hemhal olmak

Arz-u ayalını önemsemekle, kale almakla yükümlüdür insan. Anne ve baba, eş ve çocuklar, kardeşler ve diğer ikinci, üçüncü derecede akrabalarla dahi akrabalık hukuku içinde işbirliği içinde olmak gerek. Bu mevzu çok çok önemli ancak burada kısa bir şekilde değineceğim, belki ileride bir yazımızı sadece bu mevzuya ayırırım.

*Anne babaya teşekkürü kendine olan teşekkürle yan yana bırakan Yüce Rabbimiz en veciz bir tarzda onlarla olan münasebetlerimizi sürdürmemizi emrediyor.

*Eşler için "Siz birbirinize elbise olmak durumundasınız" buyuruyor.

Bu münasebetle,birbirinize yakınlık içinde olacaksınız, sahipleneceksiniz, aranızdaki ilişkiyi sıcak tutacaksınız, kusurlarınızı örteceksiniz. Ondan dolayı deniliyor ki eşler arasına girilmez onlar arasında sır vardır.

*Çocuklara gelince Peygamber Efendimizin (S.A.V.) şu veciz ifadesi yeter de artar:

"Kim ki iki kız çocuğunu edep ve usul üzerine büyütür ve evlendirirse o cehennem ateşinden kurtulur."

Daha ne olsun?

Hayatın asıl gayesine ulaşıyorsunuz değil mi? Hepimizin arzuladığı başarılı bir sonuç olsa gerek.

*Akraba münasebetlerini de sıcak tutmak asıl vazifelerimizin arasında yer almalıdır.

Sabırlı olmak

"Allah sabredenlerle beraberdir"

Ayeti Kerimesi, bize sabrın önemine vurgu yapmaktadır. Biz insani kâmilden bahsediyoruz. Tabiî ki insani kâmil, yüce Allah’tan uzak olamaz. İşte onu Allah’a yaklaştıran vesilelerden biri de sabırlı olmasıdır. Bilindiği gibi üç çeşit sabır vardır:

*Günahlardan korunma konusunda sabır,

*İbadette devam konusunda sabır,

*Musibetlere karşı yüce Allah’a hamd ederek, metin olma konusunda sabır.

Erdemli insan, bu konularda tahammül sahibi olmalıdır.

Hayatın her aşamasında Allah rızasını aramak

Üstad Bediuzzaman’ın ifadesiyle bir insan, hayra niyet ederek adatını ibadete çevirebilir. 

Şöyle ki, Helâl kesp niyetine işe gider, Kendini geliştirmek için kitap okur, Zinde ve güçlü olup insani vazifelerini yerine getirmek niyetiyle iyi beslenir. Sabah seherinde kalkıp ibadetle sağlıklı bir yaşama başlamaya niyet eder, keyifle Allah rızası için yatar, Allah için selam alır, selam verir. İşte bütün bunlar kendisi için birer sevap.

Bundan dolayıdır ki Peygamber Efendimiz "Ben müminin haline şaşıyorum ki yaptığı her iş hayırdır". Hem daima yüce Allah’ı keyifle anan, andıkça seven, sevdikçe yolunda daha emin adımlarla yürüyen bir kimsenin her hali sevap olmaz da ne ola...

Mümkün olduğu kadar zamanını boşa harcamamak

Bir mümin için boş vakit kavramı olamaz olmamalıdır. Üç günlük kısa ömre neyi sığdırabiliriz ki? Üstelik dünya için yaptıklarımız da dünyada kalır. O zaman biz ölüm sonrası bize kâr getirecek akardan bahsedelim:

*Salih evlat yetiştirelim,

*İlim, irfanın yayılması ve gelişmesinde katkı yapalım,

*Bizden sonra insanlığın yararlanacağı eserler bırakalım ki bize faydası olsun.

 Bu münasebetle gayret içinde olan bir insanın boş vakti olur mu? Diyebilir mi ki, "ya bu günüm boştur acaba ne yapabilirim." Bu atmosferde yaşamayı kendine düstur eden bir kimseye zaman mı dayanır?

Konuşmaktansa düşünmeyi ve dinlemeyi tercih etmek

Yüce Allah’ın rızasını ölçü alarak konuşan bir kimsenin çok konuşması düşünülemez. Bir Vaiz dahi haftada bir konuşmasına rağmen konuşması 45-50 dakika ancak sürebiliyor. Doğruyu, güzeli konuşmak hoş şeyleri dile getirmek, insanı Hakk’a ve doğruya yönlendirmek öyle hafif bir iş değil ki saatlerce konuşulabilsin.

Öyleyse saatlerce konuşan bir kimse maksadını aşan bir çok kelime ve ifade kullanmak zorunda kalır, belki de farkında olmadan. Ayrıca amel defterimizi gereksiz yere kabartmış oluyoruz, en önemlisi de konuştuğumuz süre içinde zamanımız heba oluyor. Bundan dolayıdır ki insanı kâmil çok konuşamaz, yerinde, az ve öz konuşur.

Daha çok dinler, konuşanları değerlendirir, eğer yararlı olduğuna inandığı bir şeyler varsa dile getirir, ya da konuşma ortamını bir tatsızlığa meydan vermeden terk eder. İnsani kâmili anlatmaya çalıştım ama gücüm bu kadarına yetti, kim insani kamili anlata bilir ki? ben de içimden geleni sizinle paylaştım İslam kültüründen etkilenerek bazı hakikatleri siz saygıdeğer okuyucularımla paylaştım.

Sade bir müminden tutun, velayet derecelerini yaşayan kimselere kadar, Peygamberlik makamı dahil İnsan-i kâmil kavramı içinde yer almaktadır. Bunu hakkıyla anlatmak tabiî ki beni aşar.

İnsan-i Kamil aranana şahıs bu vasfa sahip olma dileğiyle…

Selam ve selamette kalın