Bizi deli ettiler

Olan biteni kim anlıyor?

Ben anlayamıyorum.

Hani derin devlet yargılanıyordu, hani askeri vesayete karşı bir savaş vardı,  hani kokuşmuş yapılar temizleniyordu? Demokrasi yolu açılmış, darbe dönemi bitmişti.

 “Yeni Türkiye”nin mesajı bu değil miydi? 2011 genel seçimlerinde, mitinglerde kitlelere anlatılan başka bir şey miydi? Ak parti’nin “Yeni Türkiye” paradigması bu denklem üzerine kurulmamış mıydı?

Ne oldu?

***

Hani cemaat yeni bir dünya kuruyordu, sevgi dili egemendi, adaletsiz-haksızlık yapmak, kumpas kurmak bu dinin esaslarına aykırıydı. Ne değişti?

Amaca giden her yol, ne ara meşru oldu bizim fıkıh anlayışımızda. Ben anlayamadım.

Ergenekon , Balyoz, Temiz kramponlar davası derken; günlerce yapılan haberlere, yaratılan heyecana, “Birileri mağdur oluyor, hukuk ihlalleri var!” veryansınlarını kulak arkası etmelere, iyi bir iş yapıyor olmanın gururuna ne oldu? Ben anlamıyorsam, lütfen siz söyleyin.

***

Biz…  evinden işe-okuluna giden, ekmek derdi olan, yaşama tutunmaya çalışan masum vatandaşları deliye döndürdüler.

Hayatımız,  akla-nizama komplo teorisi gibi gelen gerçekliklerle esir alındı. Kime, neye, ne şekilde inanacağımızı şaşırdık. Bir gün önce kabul ettiğimiz “gerçekliklere”,  bir gün sonra yalan demeye başladık. İnkâr eder olduk.

Hukuk inandırıcılığını yitirdi. Ve hatta şimdiye dek yaşanan tüm olumsuzlukların en kötüsü de bu oldu.

İşte bundan dolayı cemaat iktidarı kavgasını boş verin derim artık. Kim kimi dinlemiş, kim kime kazık atmış. Bunları umursamayın. Olan olmuş bi kere… Çünkü bu kavga içinde hepimiz asıl meseleyi kaçırıyoruz.

Hukuk can çekişiyor dostlar. Hepimize lazım olan, gereksinim duyduğumuz, bizi koruyacak toplumsal normlar çocuk oyuncağı gibi oradan oraya savruluyor. Mülkün temeli olan adalet, savaşın-kavganın birincil aracı haline geldi.

Şimdi bir daha kim inanacak bu denli büyük davalara, ülke temizleniyor, spor kirli ellerden kurtulacak, darbeler önlenecek vaatlerine? İmkân var mı, kim ikna olacak?

Bir daha kimse kolay kolay bu işlere kalkışabilir mi ve dahası o cesareti bulabilir mi kendinde?

“Pardon, bilmiyormuşum. Fark etmemişiz…” demenin en yaygın söylem olduğu, kurdun kuzuyla gezdiği bir siyaset meydanında; kim inanacak bunlara…

İnanın, Kadir bile inanmaz artık.

***

Güven, yüz yıllar boyu verilen mücadelelerle kurulur. Ama ne yazık ki biz onu, menfaatler-çıkarlar uğruna harcadık. Adalet - saygın mahkemeler, yeryüzünde sığınacağımız en değerli güvencemizdi. Ve biz onun kalbini, feci biçimde derinden yaraladık.

Bu nedenle Kurtlar Vadisinin entrikalarla dolu bir bölümüne dönmüş şu halimizi boş verin ve gerçek dünyaya dönüp hukuku korumaya, onu derleyip toparlamaya odaklanın. Enerjinizi bunun için harcayın.

Çünkü emin olun bir sonraki bölümde, içine düştüğümüz bu kötü durumdan bizi sadece o kurtarır.