Biz Bunları Bilelim Ama Almanlara Ne oluyor?

Baştan belirteyim 1915’te yaşanan felaket ile ilgili ahkâm kesebilecek düzeyde bir çalışmam ve araştırmam yok.

Aslında bu konu ile ilgili herhangi bir yorum yapıp klavyenin başına da geçecek de değildim.

Gündem olarak yazılması düşünüldüğünde iki önemli başlık mahiyetinde yazılabilecek konuda vardı.

Birincisi; “(Hakkında hapis cezası istendiğinde) Hükümet doğru olduğunu düşündüğü şeyi yaptı, ben de.” Diyebilecek kadar dik duruşlu efsane Müslüman boksör Muhammed Ali Hakkın rahmetine kavuştu.(Rabbim rahmeti ile mukabelede bulunsun)

İkincisi; benim gibi günahı katmerlenmiş Müslümanların arınabilme ihtimali olan mübarek Ramazan ayı.

1915 ermeni soykırım tasarısının kabulü ile alakalı, fikirlerine çok değer verdiğim, duruşunda şahsiyet ve kimlik vücut bulmuş kıymetli bir kardeşimle münazara ederken kendisinin düşünceleri dikkatimi çekti.

Hem bu konu ile ilgili kaynak sayılabilecek kitap önermeleri yaptı hem de tahlillerini de kısaca sunarak az da olsa fikir sahibi olmama yardımcı oldu.

Değerli kardeşimin kitap önerilerini ve aramızda geçen sohbetteki bir takım notları yazıp paylaşmayı uygun gördüm.

-Bu konuda birçok çalışma olmakla birlikte benim naçizane önerebileceğim üç kitap var. 

Geuenter Lewy, “1915 Osmanlı Ermenilerine Ne Oldu?”  isimli kitabında Almanya, ABD ve İngiltere gibi devletlerin resmî arşivlerinde ve çeşitli yayınlar üzerinde yaptığı kapsamlı araştırmalardan elde ettiği bulguları bir araya getirerek 1915-16 yıllarına yeni bir bakış açısıyla yaklaşmakta.

Kitapta soykırım iddialarına temel oluşturan belgeleri masaya yatıran Lewy, yaşananların önceden planlandığı iddialarını çürütürken, ölümlerin, dönemin şartları ve savaş ortamının yokluğu içerisinde gerçekleştiğini kanıtlarıyla ortaya koyuyor.

Dünyanın önde gelen askerî tarihçilerden Edward J. Erickson” Osmanlılar ve Ermeniler” kitabında 1915’teki olayları ve akabinde yaşanan tehciri tüm detaylarıyla anlatıyor.

Osmanlı İmparatorluğu’nda 1878’den 1915’e kadar görülen Ermeni isyanlarını ve bu isyanlara nasıl karşı koyulduğunu sistematik olarak ele alıyor.

Taha Akyol ise, “1914 1915, Felaket Yıllarında Osmanlı ve Ermeniler” isimli kitabında CNN Türk’te yayınlanan 1914-1915 belgeselini genişletilmiş haliyle kitap olarak sunmuş.

Sadece bu iki yılı değil bu iki yıl çevresinde Avrupa’da değişen dengelerin Birinci Dünya Savaşı’yla sonuçlanmasını ve İttihatçı hükümetin nasıl ve neden Almanya ile birlikte savaşa girdiğini ele alıyor.

Ermeni meselesini Avrupa dengelerinin nasıl yönlendirdiğini araştıran Akyol, tehcir ve soykırım tartışmalarına ışık tutuyor.

Bunları bilelim bilmesine ama bugün meselenin gündemimize taşınması tarihi ve hukuki olarak taraflar adına iyi niyetli bir çabadan kaynaklanmıyor.

Öyle olsa en azından bir iki kelam da Hocalı Katliamı ve Ermenistan’ın işgal ettiği Azerbaycan topraklarından hicret etmek zorunda kalan yüzbinlerce Azeri’nin perişan hallerinden de bahsederlerdi.

Bugün Alman Parlamentosu’nun tamamen siyasi kazanım elde etmek adına verdiği karar yüzünden bu meseleyi konuşmak durumunda kalıyoruz.

Peki ama neden dediğimizde benim aklıma şunlar geliyor; ya önümüzdeki Almanya’daki seçimlerde Erdoğan’a karşı siyasi bir kozu ellerinde bulundurarak yaptırım uygulatabilmek ya da Türkiye’ye karşı her fırsatta tavır alan küresel sistemin ağababalarının hatırına...

İkisi de her anlamda aynı kapıya çıkar; Türkiye’yi ve Erdoğan’ı geriletebilmek.

Yani Türkiye’ye karşı haçlı ittifakı yine devrede.

Erdoğan’ın özellikle mülteciler üzerinden AB’ye ve Almanya’ya karşı yürüttüğü tavrın ne kadar ürkütücü olduğu ispatlanmış oldu.

Ortada çok net gözüken bir gerçek var ki Alman Parlamentosu’nun bu tavrı Türk-Alman ilişkilerinin geleceğinde kötü bir iz olarak kalacak.

Berlin’in bu çok sert siyasi mesajı sonucunda Alman-Türk ilişkileri nasıl seyredecek göreceğiz.

Kanaatim o yöndedir ki; bu kabulün sonuncunda da biznillah Türkiye kazançlı çıkacak vesselam..