Allah ve Maho ağa...

Bugün sadece bir fıkra yazmak istiyorum değerli okurlar.
Tamda içinde bulunduğumuz durumu anlatacağını düşünüyorum.
Yorum sizin...

İşte o fıkra...

Maho ağa, bir gün dağ bayır gezerken bastığı yere dikkat etmez ve bir uçurumdan yuvarlanmaya başlar. Tamda çizgi filmlerdeki gibi, uçurumun yarısında bir ağaç parçasına zor tutunur.

Kendine biraz gelince var gücü ile seslenir;

”Ula yoharida kimse yoh miiiii?”

Sesi yankılanır ama çevreden hiç cevap gelmez.

Aradan biraz daha zaman geçer. Bir gayretle tekrar seslenir;

”Ula yoharida kimse yoh miiiii?”

Yine ses veren olmaz.

Epey zaman geçer. Kolunda da artık mecal kalmamıştır. Hava kararmaya, tutunduğu dal çatırdamaya başlar. Son bir gayretle bir daha bağırmaya başlar;

”Ula, ula yoharida kimse yoh miiii?”

Derken, nereden geldiği belli olmayan, bir ses duyar;

”Ben varım!...”

Maho ağanın gözleri parlar, kollarına yeniden can gelir.. Tutunduğu dala daha sıkı sarılır... Yukarıya doğru bakar kimseyi göremez.. Sağına soluna bakar kimseyi göremez.. Tekrar yukarıya doğru bağırır;

“Ula nerdesin ve kimsin?”

Nerden geldiği belli olmayan ses cevap verir;

“Ben seni yaratan Allah’ım.”

Maho ağa başlar yalvarmaya;

“Bana bir çare Allah’ım ne olur. Uçurumdan düşmek üzereyim...”

Allah’tan gelen sesi bir daha duyar Maho ağa.

“Saatlerdir orada sabırla ve isyan etmeden bekledin ey kulum. Bu sabrının mükafatı olarak senin bütün günahlarını affettim. Artık bırak elini ve gel cennetime!"

Maho ağa biraz daha düşünür ve var gücüyle yukarıya bir daha bağırır;

“Ula başka kimse yohmiiiiiii?...”